افغانستان بالاترین شمار آوارگان داخلی جهان را دارد

دفتر هماهنگ‌کننده‌ کمک‌های بشری سازمان ملل متحد در افغانستان (اوچا) اعلام کرده که افغانستان بالاترین تعداد بی‌جاشدگان داخلی را دارد.

همزمان با وخامت اجتماعی-اقتصادی، تشدید شده توسط بلایای طبیعی از جمله خشک‌سالی، سیل و زلزله، و جابه‌جایی گسترده، اوچا اعلام کرده که چالش‌های افغانستان نه تنها به یک پاسخ هماهنگ بشردوستانه؛ بلکه به راه‌ حل‌های بادوام طولانی مدت برای توسعه و صلح نیز نیاز دارد.

دفتر هماهنگ‌کننده‌ کمک‌های بشری سازمان ملل متحد در افغانستان (اوچا) اعلام کرده که از زمان روی کار آمدن طالبان، کاهش جریان کمک‌های بین‌المللی، ارائه خدمات به مردم افغانستان را چالش برانگیزتر شده است.

این نهاد همچنین گفته که افغانستان یکی از بالاترین تعداد آوارگان داخلی را در سطح جهان دارد، از جمله افزایش قابل توجه بیش از نیم میلیون افغانستانی عودت‌کننده از پاکستان که منابع محدود این کشور را بیش‌تر تحت فشار قرار داده است.

اوچا گفته: «با بازدید از اردوگاه‌های موقت آوارگان داخلی و عودت‌کنندگان، از نزدیک شاهد شرایط مخاطره‌آمیز آن‌ها از جمله عدم دسترسی به خدمات اولیه مانند آب آشامیدنی سالم، بهداشت کافی، مراقبت‌های بهداشتی و شغل بوده‌ایم.»

افغانستان به‌عنوان هفتمین کشور آسیب‌پذیر جهان در برابر تغییرات اقلیمی، علی‌رغم مشارکت حداقلی در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی، رتبه‌بندی می‌شود.

بلایای طبیعی در حال تبدیل شدن به یک تهدید بزرگ برای افغانستان هستند؛ زیرا سیل، زلزله و خشک‌سالی ضربات بزرگی را به جوامعی وارد می‌کند که ظرفیت محدودی برای پاسخگویی و بهبودی از این شوک‌ها دارند.

در همین حال، زمین لرزه‌های سال گذشته هرات که جان بیش از ۱۵۰۰ نفر را گرفت و هزاران نفر دیگر را آواره کرد، آسیب‌پذیری کشور را در معرض شوک‌های اقلیمی قرار داده است.

این نهاد تاکید کرده که در این میان زنان و دختران دچار آسیب بیشتری خواهند شد،

به گفته اوچا، از آگست ۲۰۲۱، طالبان بیش از ۵۰ فرمان را صادر و گسترش داده که زنان و دختران را هدف قرار می‌دهند، در کنار چندین فرمان و عملکرد ناسازگار در سطح ولایت که حقوق اولیه و آزادی‌های اساسی زنان را محدود می‌کند. محرومیت زنان از آموزش و تحصیل به عنوان نقض حقوق بشر نه تنها ثبات اقتصادی زنان و خانواده‌های آن‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه جامعه را از مشارکت‌کنندگان ماهر در همه بخش‌ها محروم می‌کند.

بدون دسترسی به تحصیلات مستمر، یک نسل کامل از دختران نمی‌توانند در رشته‌های طب، انجنیری، یا آکادمیک، رشته‌هایی که برای توسعه آینده افغانستان بسیار حیاتی هستند، پیش بروند.

این در حالی است که پس از روی‌ کار آمدن طالبان زنان و دختران از تمام حقوق خود محروم شده و از آموزش و تحصیل نیز بازمانده‌اند.