اشغال سرزمین اقوام غیر پشتون!

این توطئه شوم استخباراتی از ۲۰۰۶ توسط استخبارات انگلیس (mi6) و آژانس اطلاعاتی ارتش پاکستان (i.s.i) و سازمان جاسوسی سیا (s.i.a) آمریکا کلید خورد و تعدادی زیادی را در دند غوری بغلان و نقاطی در کندوز و شهر میمنه در ولایت فاریاب اسکان دادند. در گام دوم در ۲۰۰۹ میلادی تنها سه سال بعد که مرحله اول با موفقیت انجام شده بود، مرحله دوم گسترده تر آغاز گردید و جنگ را از جنوب به شمال منتقل کردند و به همین بهانه هزاران نفر پاکستانی را در هواپیماهای ناشناس به ساحات شمال و از جمله بدخشان و تخار، سمنگان و بغلان منتقل نمودند.
گام سوم آن در زمانی که تازه اشرف غنی با تقلب قدرت را به چنگ آورد، در سال ۲۰۱۳ با تشدید جنگ در شمال و انتقال نیروهای داعش در شمال آغاز گردید و فجایعی بی شماری مانند فاجعه کشتار میرزاولنگ و سرکوب نیروهای قیصاری و ترور قومندانان ضد طالبان رقم خورد و با کشتار و نسل کشی هزاره ها در کابل و ارزگان ادامه پیدا نمود در گام چهارم که در ماموریت اشرف غنی بود، تحویل قدرت به طالبان بود که این جاسوس سیا به نحو احسن آن را انجام داد و خود با بوجی های دالر که در حقیقت بهای معامله فروش افغانستان به پاکستان بود، به کشور شیخ نشین امارات در خلیج فارس فرار نمود.
بنابراین استقرار پشتونها در شمال، شمال شرق، شمال غرب، غرب و مناطق مرکزی از قبل آغاز شده بود و هدف بنیادی آنها تغییر ساختار جمعیتی شمال افغانستان بوده و هست و بخشی مرموز و خطرناک آن کوچ اجباری و بعضاً فرار مغزهای اقوام غیر پشتون و مهاجرت جمعی آنها در کشورهای غربی، همسایه ها و سایر مناطق است که سرزمین های اقوام غیر پشتون به شکل طبیعی تخلیه شده و زمینه برای انتقال پشتونهای آن طرف خط دیورند فراهم میگردد.
حتی به باور برخی از محققین تاریخ، پشتونها از زمان عبدالرحمن تاکنون در صدد اشغال سرزمینهای اقوام غیر پشتون بوده و تصرف مناطق غیر پشتون را در سر داشته و خود عبدالرحمن سرزمینهای حاصلخیز و مستعد هزاره ها را به زور از آنها گرفته و به پشتونهای پاکستانی که در آن زمان جزء هندوستان بود، داده است و در واقع از همان زمان عبدالرحمن در معامله با انگلیسی ها آن سمت خط دیورند را به آنها واگذار نمود، هدفش آن بود که اقوام پشتون را برای جبران خیانت خودش به قوم پشتون، آنها را در شمال افغانستان، مناطق مرکزی و شمال و غرب کشور اسکان دهند. اما این کار را به تدریج انجام میدادند که زیاد سر و صدا خلق نکند و با سخت گیری و گرفتن مالیات سنگین از اقوام غیر پشتون آنها را مجبور به ترک کشور و مهاجرت به کشورهای همسایه میکردند. این سیاست دوامدار تا زمان خلقی ها ادامه یافت و در آن زمان با قطب بندی دنیای سیاست بین شرق و غرب و قدرت گرفتن مجاهدین از اقوام غیر پشتون و آزادی مناطق مختلف توسط خود مردم، طرح مورد نظر متوقف گردید.
اما با نشست بن و اجرای برنانه دی.دی.آر و برنامه پی.پی.آر که اقوام غیر پشتون را ابتدا خلع سلاح و آنگاه از ادارات کشور بیرون می راندند، دوباره این طرح روی دست گرفته شده و در طول ۲۰ سال گذشته به اجرا در آمده است.

احمدی رشاد