از جنگِ شش روزه تا جنگ دوازده روزه

در جنگ شش روزۀ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷ چهار کشور عربی (مصر، سوریه، اردن، لبنان) با حمایت هوایی کشورهای عراق، عربستان، الجزایز، لیبی، سودان، تونس و کویت، وارد جنگ با اسرائیل شدند.
اسرائیل طی شش روز (بدون ورود مستقیم امریکا) صحرای بزرگ سینا و نوار غزه را از قلمرو مصر، بلندی‌های جولان و قنیطره را از سوریه، کرانه‌ی باختری و بیت المقدس را از فلسطینان و اردن، به اشغال خود در آورد. ارتش‌های کشورهای عربی را آنچنان زمین‌گیر کرد که حتی یک گلوله به سوی خاک اسرائیل شلیک نتوانستند. سیطرۀ اسرائیل بر سرزمین‎‌های عربی از همان شکست در جنگ شش روزه آغاز شد. کرانۀ باختری، نوار غزه، بیت المقدس و بلندی‌های جولان تا کنون در اشغال اسرائیل قرار دارد.
اما در جنگ ۱۲ روزه (با وجود ورود مستقیم امریکا) پای یک سرباز اسرائیل به خاک ایران نرسید. یک وجب از سرزمین ایران اشغال نشد. نیروهای مسلح ایران نه تنها مانند ارتش‌های عربی فلج نشدند؛ بلکه با حملات پرقدرت موشکی، اسرائیل را به ویرانه تبدیل کردند. برای اولین بار اسرائیل طعم تلخِ شکست و ناکامی را چشید.
جنگ ۱۲ روزه هر چند شکست اطلاعاتی سخت برای ایران بود؛ زیرا دستگاه‌های اطلاعاتی این کشور نتوانستند سال‌ها برنامه‌ریزی و نفوذ گستردۀ اسرائیل و امریکا را کشف کنند و به همین خاطر، جمهوری اسلامی در آغاز جنگ، غافلگیر شد و صدمات بسیار بر این کشور وارد گردید؛ اما پس از آنکه تهاجم غافلگیرانه آغاز شد، جمهوری اسلامی مردانه در مقابل امریکا و اسرائیل ایستاد و جانانه دفاع کرد و متجاوزان را از تجاوز شان پشیمان نمود و در نهایت تقاضای آتش‌بس از سوی آنان مطرح شد.
در کلیپی که در دنیای مجازی نشر شده، یک بانوی اسرائیلی هنگام بازدید ناتانیاهو از ویرانی‌های جنگ، خطاب به او می‌گوید: دیگر با ایران واد جنگ نشو! آنها غیرت دارند! اگر جنگ می‌کنی با همین عرب‌های بی‌غیرت بجنگ!

مسیح ارزگانی