اختلاف اعضای شانگهای بر سر حضور طالبان

انستیتوت صلح آمریکا در تحلیل تازه خود گفته است که اختلافات میان اعضای سازمان همکاری‌های شانگهای پیرامون چگونگی حضور طالبان در این نشست منجر به عدم دعوت از این گروه در نشست‌های این سازمان بین‌المللی شده است.

انستیتوت صلح آمریکا در تحلیل تازه خود در مورد نشست وزرای خارجه کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای که هفته گذشته در شهر آستانه قزاقستان برگزار شد، آورده است که یکی از مهم‌ترین موضوعات دستور کار این نشست، ارتقای ثبات در افغانستان بوده است.

در این تحلیل آمده که در ماه مارس گذشته، یک بمب‌گذار انتحاری در شمال پاکستان که منجر به کشته شدن پنج کارگر چینی در پروژه برق آبی داسو شد، ممکن است این حمله از افغانستان برنامه‌ریزی شده باشد.

این امر این نگرانی را ایجاد می‌کند که بی‌ثباتی در افغانستان می‌تواند به گروه‌های افراطی خشونت‌آمیز اجازه فعالیت دهد و منطقه را به طور کلی تهدید کند.

در بخش دیگری از این تحلیل در مورد عدم حضور افغانستان در نشست‌های این سازمان آمده است که علی رغم آنکه افغانستان در این سازمان عضو ناظر است، اما به جلسات این سازمان دعوت نشده است.

این تحلیل در این رابطه می‌گوید که اختلافاتی به ویژه بین هند و پاکستان پیرامون اینکه که آیا و چگونه با طالبان تعامل داشته باشند منجر به عدم حضور این گروه شده است.

از طرف دیگر، در جریان نشست وزیران خارجه این سازمان، وانگ یی خواستار گفت‌وگوی بیشتر بین کشورهای این سازمان در کنار بهبود هماهنگی در داخل سازمان در مورد امنیت منطقه شد.

اما در مورد وضعیت افغانستان در این سازمان در تحلیل گفته شده است که ممکن است در آینده این کشور از عضو ناظر در ردیف کشورهای با عضویت دائم قرار بگیرد.

گفتنی است سازمان همکاری های شانگهای از زمان تاسیس خود در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۱ به عنوان یک سازمان منطقه‌ای به افغانستان نگاه ویژه‌ای داشته است. چراکه ثبات این کشور بر اعضای آن مانند پاکستان، هند، چین، روسیه، ایران و جمهوری‌های آسیای مرکزی تاثیر می‌گذارد.

افغانستان که همواره پایگاهی برای گروه‌های تروریستی بود، منجر به آن شد که در سال ۲۰۰۵ یک گروه تماس سازمان همکاری شانگهای-افغانستان را برای همکاری در زمینه مبارزه با تروریسم، قاچاق موادمخدر و جرایم سازمان یافته تشکیل دهد اما با تشدید خشونت در منطقه و افزایش نفوذ ایالات متحده این گروه نتوانست کارایی خود را درست انجام دهد و در نتیجه در سال ۲۰۰۹ مختل شد.

اما به مرور اعضای این سازمان به صورت جداگانه و تا پیش از رسیدن مجدد طالبان به قدرت روابط خود را با این گروه آغاز کردند. پس از فروپاشی دولت سابق افغانستان نیز هر یک از اعضای این گروه با پیگیری منافعی متفاوت روابط خود را با حاکمان جدید کابل از سر گرفتند اما چنددستگی منافع اعضای این سازمان در برابر طالبان از یک طرف مانع حضور طالبان به عنوان نماینده افغانستان در این نشست‌های سازمان شانگهای شده است.

از سوی دیگر، نقشی محدودکننده برای این سازمان در برابر مسئله افغانستان ایجاد می کند.