زمین و زبان نه تنها بخشی از هویت آدمی، که سازنده تمام هویت او هستند.
انسانی که دستش از زمین و زبان خود خالی شد، رنج آوارگی او را در تمامی لحظه ها می رنجاند و آزار استخوان سوز می دهد.
.
برخی از پیشینیان ما، محمدخواجه، مدعی بودند که زمین اصلی ما در حومه شهر قندهار توسط بریتانیایی ها و سربازان هندی تبار آن غضب شده است و ما مجبور به سکونت در بخش هایی از غزنی شده ایم.
اکنون ظاهرا تصمیم بر این شده است که ما را از این بخش های غزنی نیز برانند و بار دیگر بی زمین و آواره کنند.
زبان ما نیز روزگاری شبیه زمین ما داشته است. پیوسته تحت فشار است و مدام تصرف می شود.
.
نکته مهم اما سیاست چماق و هویج است. در همین یک سده و نیم اخیر، عبدالرحمان چماق بود که بسیاری را آواره کرد و بعد از او امان الله هویج شد که آوارگی را بر آورگان قابل تحمل ساخت و به این صورت آورگان را از شورش بازداشت.
نکته مهم دیگر این است که توده پشتون دچار همان دردی هستند که ما بدان دچاریم: آوارگی مدام و رنجش ناشی از آن.
ادامه …

تصرفسرابغزنی

علی فائق