آرزویی که گریبانگیر خود مجیب الرحمن شد

مجیب الرحمن بگونه ای کشته شد که وی آرزو داشت دیگران بدان گونه بمیرند.

او مروج افراطیت و خشک مغزی مذهبی بود، و از سیاست چیزی نمیدانست،

آنچه مجیب الرحمن در چنته داشت فصاحت و بلاغت بود بلاغتی که در توجیه و ترویج افراطی گری ممد و موثر بود،

او مخالف ایران بود و بهمین دلیل بشدت مخالف شیعه، از نظر او شیعیان افغانستان موجوداتی اضافی بودند که نیازی به بودنشان نیست/نمیباشد!

به هر صورت، او بهمان وسیله ای کشته شد‌ که مروج و مشوقش بود با همپیمانانش محشور باد

علی رضایی