یادداشت/ قطرات و فطرات بعدی!

فیلسوف فرانسوی از مرحوم بروجردی پرسیده بود: چرا آیین اسلام «شراب» را تحریم کرده است؟ بروجردی گفته بود: امتیاز انسان بر حیوان، داشتن عقل و شعور است و به اجماعِ کارشناسان، شراب «عقل» و شعور انسان را زایل و ذلیل می‌کند و او را هم‌پای اَنعام (چارپایان) قرار می‌دهد.

فیلسوف فرانسوی گفته بود: استدلال تان در مورد کلیّت شراب، صحیح و صائب؛ اما نوشیدن یک یا دو قطره شراب یقیناً آسیبی به عقلِ انسان نمی‌زند؛ چرا اسلام این مقدار اندک را هم حرام کرده است؟

مرحوم بروجردی گفته بود: بلی! یک قطره شراب، عقل را زایل نمی‌کند؛ اما ساخت و بافت روحی و تمایلاتِ بشر به گونه‌ای است که اگر اجازۀ نوشیدن یک یا دو قطره به او داده شود، یقنیاً قطرات سوم و چهارم و هشتم و دهم را هم خواهد نوشید و در نهایت، بشکه‌ای مشروب را هم سر خواهد کشید و باز هم منجر به زوال عقل او خواهد شد!

گمان نمی‌کنم علمای بامیان یا کلِ ملایان، مشکلی یا مخالفتی با قطرۀ اول (برگزاری جنشوارۀ دمبوره) داشته باشند؛ زیرا از زمانی که جامعه‌ی هزاره پدید آمده، ملا و دمبوره‌چی به موازات هم در این اجتماع حضور داشته‌اند و هیچگاه شاهد جدال و قتال این دو صنف نبوده‌ایم.

اما به نظر می‌رسد نگرانی عالمان دین از آن جهت است که اگر امروز، قطره و فطرۀ اول (جشنوارۀ دمبوره) را اجازه دهیم، فردا نوبت به قطرۀ دوم (جشنوارۀ موسیقی پاپ و جاز و رپ) خواهد رسید و پس فردا «جشنوارۀ هنری رقصِ مختلط» و سال دیگر «جشنوارۀ علمیِ هم‌جنس‌گرایی» و ده سال بعد «جشنوارۀ فرهنگی ازدواج با حیوانات» و در نهایت «جشنوارۀ علمی ـ فرهنگیِ خداکُشی و قرآن‌سوزی» هم به ترتیب برگزار خواهد شد.

اما به باور حقیر تا زمانی که سلطه‌ی نظامی و سیاسی و سیطرۀ فرهنگی و رسانه‌ای غرب بر افغانستان، استوار و مستدام باشد و انجیوهای خارجی و سفارت‌های غربی ماهیانه ده‌ها میلیون دالر به ورکشاپ‌های آموزشی، نهادهای مدنی، رسانه‌های خصوصی، انجمن‌های زنان، فعالین حقوق بشر و دیگر مروّجان و مبلغان فرهنگ و ارزش‌های غربی، تزریق و تمویل کنند؛ انکشاف اوضاع به همین منوال پیش خواهد رفت و جشنوارۀ خداکشی هم برگزار خواهد شد!

بنابر این، علمای اسلام اگر دغدغه‌ی دین و اخلاق و فرهنگِ مردم افغانستان را دارند، به جای چسپیدن به فروعات و فرعیات (دمبوره‌نوازی و بایسکل‌سواری دختران و …) به ریشه و منشأ مشکلات (استیلای نظامی، سیاسی، فرهنگی و رسانه‌ای امریکا و غرب) بیندیشند و راه بیرون‌رفت از این سیطرۀ تمام‌عیار را جستجو کنند.

علی نجفی