کودتای نرم پشتون ها علیه جمهوریت

گزارش‌های که در رسانه‌ها از توافق حکومت افغانستان با طالبان درز کرده‌است، حاکی از تقسیم قدرت به صورت پنجاه، پنجاه است. به عبارتی قرار است در حکومت جدید، نصف قدرت به طالبان داده شود و نصف قدرت به حکومت فعلی. بنابراین، سه سؤال مهم مطرح می‌گردد:

اول این که چرا مبنای تشکیل حکومت همیشه براساس تقسیمات است؟
دوم، چرا همواره پشتون‌ها همیشه سهم بیشتر را در تقسیم قدرت داشته باشند؟
سوم، دستاورد حکومت پساطالبان و بهای خون بیش از ۵۰ هزار سرباز وطن و هزاران مردم ملکی چه می‌شود؟

روشن است که این توافق اگر راست باشد، براساس تأمین منافع پشتون‌ها در افغانستان صورت گرفته‌ و نوعی کودتا علیه جمهوریت و دیگر اقوام ساکن در کشور است. طالبان، پشتون هستند و بخش بزرگی از قدرت الان هم در دست پشتون‌هاست. بنابراین، ترکیب طالبان و حکومت موجود، به معنای سلطۀ مطلق پشتون‌ها در افغانستان و نادیده گرفتن دیگر اقوام در کشور است.

در یک آمار تخمینی و بدون اثبات، پشتون‌ها مدعی هستند که ۴۰ درصد جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند. بنابر همین آمار خود شان، ۶۰ درصد جمعیت افغانستان را غیر پشتون‌ها تشکیل می‌دهند. با این وجود چرا تقسیم قدرت بر اساس ۶۰ و ۴۰ صورت نمی‌گیرد که قرار است تقسیم قدرت در ابتدا ۵۰، ۵۰ باشد و بعد با تشکیل حکومت جدید، ۸۰ درصد حکومت در دست پشتون‌ها و ۲۰ درصد حکومت در دست دیگران باشد؟

مذاکرات صلح قطر از ابتدا، کودتای نرم خلیلزاد علیه جمهوریت و آوردن طالبان به قدرت بود. گفته شده خلیلزاد در روزهای اخیر با سران تاجیک‌ها دیدار داشته‌است تا با وعده کردن برخی سمت‌ها، رضایت تاجیک‌ها را بگیرد و این کار، عملاً ریشخند دموکراسی و نادیده گرفتن دیگران در افغانستان می‌باشد.

باتوجه به آنچه اشارت رفت، هزاره‌ها و ازبیک‌ها و دیگر اقوام ساکن در کشور، در دهلیز حکومت آینده هم جای نخواهند داشت و این، سزای اختلاف‌ها در میان خود و سپس سزای اختلاف در میان به اصطلاح اقلیت‌هاست.

محمد حسین فیاض