کرزی و عبدالله، گروگانان سیاسی طالبان

باوجودی که کرزی پدر طالبان خوانده شده و طبق گزارش نیورک‌تایمز، ۶۰۰ میلیون دالر از پول ملی را برای احیای طالبان مصرف کرده‌است، به نظر می‌رسد که طالبان دیگر از او خط و جهت نمی‌گیرند. اکنون کرزی و عبدالله دو گروگان طالبان هستند که بهای آزادی شان، راضی کردن مخالفین آنان از جمله احمد مسعود و همراهان شان می‌باشد.

کرزی تمام تلاشش این بود که از طالبان به عنوان ابزاری در جهت بازگشتن حاکمیت مطلق پشتون‌ها به صورت کلی و در جهت زدن غنی به عنوان رقیب داخلی درانی‌ها استفاده کند و خود دوباره به قدرت برگردد. اشرف‌غنی نیز دقیقا همان هدف را داشت؛ با این تفاوت که برای غلزایی‌ها هم‌چنان قدرت را حفظ کند.

این که اکنون اختلاف در میان طالبان به دو بخش درانی و غلزایی شدت گرفته و درانی‌ها خواهان انتقال پایتخت به قندهار هستند، ریشه در سیاست کرزی و اشرف‌غنی دارد. اشرف‌غنی که احساس خطر کرده و با چپلق فرار کرد، باز هم به همین موضوع برمی‌گردد. ورنه توسط فاتحان قندهاری کشته می‌شد.

در واقع الان که قدرت به دست طالبان افتاده، رهبران طالبان دیگر حاضر نیستند لقمهٔ آماده را دوباره به دست مهرهٔ سوخته‌ای چون کرزی بدهند. داکتر عبدالله بدبخت هم نتوانست از کابل برآید و گیر ماند، لذا نقش میانجی و موسفیدی را با کرزی و حکمتیار شروع کرد. اما حکمتیار کار را تمام شده خواند و پا را پس کشید. عبدالله گروگانی است که نمی‌تواند از جبهه مقاومت پنجشیر حمایت کند. ورنه خاستگاه اجتماعی و فرهنگی او پنجشیر است. لذاست که بین دو سنگ آسیاب در حال خرد شدن است.

محمد حسین فیاض