وحدت ملی با اداهای تصنعی و فر‌ودست‌نگری نسبت به بخشی از مردمان محقق نمی‌شود
- انتشار: ۳۰ جدی ۱۳۹۹
- سرویس: دیدگاهگوناگون
- شناسه مطلب: 104799
در ولایت من تا حالا هر برادری از اقوام غیرهزاره که در پستی گمارده شده، با خوش‌رویی استقبال و با تقدیر و تشکر بدرقه شده است. این روحیه، نمونه‌ی واضحی است از رواداری اجتماعی و هم‌پذیری قاطبه‌ی مردم هزاره در سراسر افغانستان. کم نداشته‌ایم مقامات غیرهزاره‌ی ملکی و امنیتی که در مناطق مرکزی بدون دردسر ایفای وظیفه کرده و روابطی دوستانه با مردم محل داشته‌اند.
هزاره‌ها در تمامی ولایات ناآرام در واحدهای ارتش مشغول خدمت‌اند و کم‌تر روزی است که جنازه‌ی شهیدی به دهات بامیان و دایکندی و بهسود و شمال غزنی بازگردانده نشود. با وجود این اما واقعیت انکارناپذیر این است که در پست‌های امنیتی، این مردم هنوز نامحرم و غیرخودی محسوب می‌شوند؛ من از کسی که می‌خواهد سخنم را نقض کند مطالبه‌ی دلیل می‌کنم و می‌پرسم: آیا در ۳۴ ولایت افغانستان یک قوماندان امنیه‌ی هزاره‌تبار دارید؟ تنها یزدانی‌نامی در بدخشان بود که او را هم عزل کردند. جز دو نفر در بامیان و دایکندی، در ولایاتی غیر از نقاط مرکزی، احدی را به‌عنوان رییس امنیت ملی می‌شناسید؟
وحدت ملی با اداهای تصنعی و فر‌ودست‌نگری نسبت به بخشی از مردمان محقق نمی‌شود. وقتی سربازان هزاره می‌خواهند و می‌توانند در ماین‌زارهای جنوب و شرق و شمال برزمند و از جان خود بگذرند، افسران و صاحب‌منصبان‌شان هم می‌توانند از پس کار خود برآیند.
حکومت کنونی مانند حکومت گذشته متشکل از تقریبا همه‌ی تیم‌های انتخاباتی است و ارگان‌های ملکی و نظامی بین‌شان تقسیم شده‌اند. و به همین دلیل سیاست‌مداران قوم هم نمی‌توانند برف خود را بالای بام دیگری اندازند و مدعی شوند سهمی از قدرت نصیب نبرده‌اند!
فکر نکنیم این مردم کور و کر و لال‌اند و سیاه را از سفید نمی‌توانند تمیز دهند. اگر به این حقیقت باور ندارید به یاد آورید شهید وحدت ملی را که گفت مردم از ما مسئولین جلوتراند.
هادی رحیمی زاده
نظرات(۰ دیدگاه)