مدلینگ درکابل؛ ماتم در سر پل

افراطی گری وتحجر یکی از معضلات چالش برانگیز در فضای کنونی جهان اسلام است؛ خشونت های  گروه های تروریستی ریشه در همین نوع نگرش و تفکر دارد، افراطیت و برداشت واپسگرایانه از اسلام  چالشهای بسیار جدی را فرا روی جهان اسلام گذاشته است. بگونه ای که جهان اسلام محور خشونت وخون ریزی است.

افغانستان نیز به عنوان جزئی از پیکره امت بزرگ اسلامی از این چالش وآسیب به دور نمانده وشاهد رشد این پدیده شوم (تحجر) درکشور هستیم؛ تحجری که توجیه گر ترور وخشونت است.

رشد گروه طالبان در افغانستان وپاکستان، داعش در عراق وسوریه، بوکو حرام در افریقا و…. را می توان در راستای همین نوع تفکر ونگرش تفسیر وتحلیل نمود.

سال 2001 پایان افراطی گری سیاسی وتحجر طالبانی در افغانستان بود ؛ وافغانستان پس از یک دهه جنگ وخشونت فضای متفاوتی را تجربه می کند.

فضای جدید (سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی) در واکنش به تحجر وافراطی گری، متاسفانه  به سمت لاابالی گری وازادی های ضد ازادگی ، نامعقول وضد ارزش، توسط برخی انجوها وکشورهای ذی نفوذ سوق داده می شود؛ تبیین دقیق ومستند این ادعا نیازمند فرصت ومجال دیگر است که فرصت پرداختن به آن دراین مقال نیست.

اما روشن است همانگونه که افراطی گرایی مذهبی وتحجر جامعه را با چالشهای فراوان مواجه می نماید، لاابالی گری فکری وآزادی های ضد آزادگی ، نیز جامعه را  با خطر سقوط مواجه می کند؛ افغانستان دو شرایط کاملا متفاوت را تجربه می کند ( افراطی گرایی دینی) و( افراط گرایی ضد دینی) این دو روش جامعه را به سمت خشونت بیشتر وتضاد های بیشتر سوق می دهد.

همزمان با حوادث خونبار در میرزاولنگ سرپل، شوی لباسی در کابل برگزار شده که نه مطابق با فاکتور های دینی ماست و نه هماهنگ با اخلاق انسانی.

برگزاری مدلینگ لباس در شهر کابل پایتخت زخم خورده افغانستان را چگونه می توان توجیه کرد؟

اگر در دورترین کشورهای غربی یک نفر مظلومانه کشته می شود صدها شمع درکابل وپاریس و… به یاد بودش روشن می شود برنامه های عادی به احترام او معلق یا تعطیل می گردد.

آیا صدها خانواده ی سرپلی ، هراتی، کابلی ، هلمندی ، تخاری و….ارزش تعلیق یک نمایش سمبلیک هرزه گی را نداشت؟

به نظر می رسد برگزار کنندگان این نمایش مضحک به معتقدات مردم افغانستان احترام ندارند؛ زیرا مردم افغانستان عمیقا باور دینی دارند وبه ارزشهای آن پای بندند.

برگزاری اینگونه نمایش های برهنگی  علاوه براینکه با مسلمات دینی ناساز گار است، زمینه زایش خشونت های بیشتر اجتماعی را فراهم می نماید.

حال پرسش اینست که پشت پرده نمایش مدلینگ  چیست؟

به نظر می رسد کارگردانان برنامه برهنگی به دنبال جدا سازی احساسات وعواطف مردم از همدیگر هستند همانگونه که اقوام در افغانستان به دنبال منافع خود هستند جزایر جداگانه ی از احساس وعواطف نیز تعریف وتثبیت گردد تا در این جزایر هر قوم جدا جدا به مسلخ برده شوند وعواطف سایر مردمان جزیره تحریک وجریحه دار نشود.

در شهری که کودکان وزنان آن ژنده پوش وگرسنه اند برگزاری مدلینگ را نمی توان توجیه دیگری کرد.

این روزها آسمان افغانستان ماتم واندوه می بارد؛ کودکان، زنان، پیردمردان، جوانان معصوم وبی پناه باتیغ جهل ونفرت به مسلخ برده می شوند.

کابل ، هرات، هلمند، قندهار ، مزار شریف ، وسرپل (میرزا ولنگ) صحنه های از حوادث بسیار تلخ وتراژیک را تجربه نموده اند؛ روح مردمان این سامان به همنوایی وهمدردی نیازمند است.

بنا براین اگر به معتقدات دینی باور ندارید به عواطف انسانی که باورمند هستید؛ پروژه مدلینگ زخم دیگری برمردم میرزا ولنگ است.

کمی انسانی بیندیشیم واحساسات مردم را به باد مسخره واستهزاء نگیریم.

سید محمد حسین هاشمی اخلاقی