فوزیه کوفی:‌دعوت طالبان از مخالفان، سیاستی برای سرکوب است، نه آشتی/بازگشت به کابل به معنای مرگ است

فوزیه کوفی، نماینده سابق مجلس نمایندگان افغانستان، در واکنش به سخنان ملا حسن آخند، رئیس‌وزرای طالبان، که در مناسبت عید قربان از مخالفان داخل و خارج از کشور خواست بازگردند، گفت: «این دعوت تنها پوسته‌ای از آشتی است. هدف واقعی، سرکوب و خاموش کردن صدای مخالفان است.»

ملا حسن آخند در سخنرانی‌اش اعلام کرد که طالبان «عفو عمومی» انجام داده و نمی‌خواهند به کسی آسیب برسانند. او به ویژه از کسانی که در دوران حضور امریکایی‌ها در افغانستان نقش داشته‌اند، خواست تا «به زادگاه‌شان بازگردند». این سخنان، پس از واکنش‌های متعدد بین‌المللی، حتی از سوی زلمی خلیلزاد، نماینده سابق امریکا در افغانستان نیز تحسین شد.

اما فوزیه کوفی، یکی از چهره‌های شاخص مخالفان داخلی طالبان، ضمن رد ادعاهای رهبری طالبان، اشاره کرد که بسیاری از نظامیان و کارمندان سابق دولت افغانستان که به کشور بازگشته‌اند، با بازداشت، شکنجه و حتی اعدام غیرقانونی مواجه شده‌اند. او شواهدی را در این زمینه ارائه کرد که نشان از ادامه سیاست‌های ترسناک‌سازی طالبان دارد.

در این رابطه، دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان (یوناما) نیز در گزارشی در ثور ۱۴۰۳، وجود ۳۸ مورد بازداشت، ۱۰ مورد شکنجه و دست‌کم چهار مورد قتل فراقانونی از سوی طالبان را تأیید کرده است. این گزارش‌ها در حالی منتشر شده که مقامات طالبان همه این ادعاها را رد کرده و آنها را «تبلیغات ضدطالبانی» می‌نامند.

وزارت خارجه امریکا نیز قبلاً نسبت به برخوردهای انتقام‌جویانه طالبان با نیروهای امنیتی سابق هشدار داده بود. این در حالی است که طالبان ادعا می‌کنند «جنگ تمام شده» و «امنیت برقرار است» و برای اثبات ادعاهایشان، کمیسیونی برای دعوت از مخالفان تشکیل داده‌اند.

اما حقیقت این است که تاکنون هیچ یک از چهره‌های برجسته سیاسی و نظامی مخالف طالبان، دعوت این گروه را نپذیرفته‌اند. به استثنای حامد کرزی و عبدالله عبدالله که از قبل در کابل حضور داشتند، تمام رهبران شاخص دولت پیشین در خارج از کشور زندگی می‌کنند و بارها تأکید کرده‌اند که تحت هیچ شرایطی با طالبان «بیعت» نخواهند کرد.

این در حالیست که دعوت طالبان از مخالفان، ظاهراً حرکتی رو به بیرون است، اما در واقع، یک استراتژی محاسبه‌شده برای ضربه زدن به صفوف مخالفان است. این گروه به جای ایجاد فضایی امن برای بازگشت و مصالحه، با عملیات‌های خشونت‌آمیز و تهدید، مخالفان را از بازگشت منصرف می‌کند و در عین حال، تصویری «صلح‌طلبانه» از خود به رخ جامعه بین‌المللی می‌کشد.
تا زمانی که طالبان بازداشت‌های غیرقانونی، شکنجه و قتل‌های هدفمند را متوقف نکنند، هیچ دعوتی از مخالفان نمی‌تواند جدی گرفته شود.