فقر و فلاکتِ شهروندان خود را به رخ دیگران نکشید!

اسد الله سعادتی معاون شورای عالی مصالحۀ ملی در نقدی که بر مصاحبه‌ای ظریف با طلوع‌نیوز نوشته، چنین دُرافشانی کرده است:
«فاطمیون برای کشور ایران در سوریه نرفته بودند. برای لقمه نان رفته بودند. عده‌ای از مهاجرینِ گرسنه‌ای که برای دریافت لقمه نانی جان می‌دهند و از سوی دیگر مدرک قانونی برای کار و اقامت را ندارند، سنگرهای سوریه را در بدل پول و دریافت اقامت خانواده، بر کار شاقه ساختمانی و خشت‌مالی در ایران و همزمان نگرانی از بردن در اردوگاه، ترجیح دادند».
براین سخن سعادتی چند نکته قابل یادداشت است:

۱) فارغ از اینکه جنگجویانِ افغانستانی سنی و شیعه با چه انگیزه‌ای در دو سوی جنگ سوریه مشارکت کرده‌اند؛ به هر تقدیر آنان «انسان» و «شهروندِ» کشور افغانستان و هموطنان ما هستند و توهین به کرامت انسانی بخشی از شهروندان و طعنه‌زدن به فقر و فلاکت آنان با چنان ادبیاتِ سخیف و نازل، صرفاً نشانگر بی‌خردی و بی‌اخلاقی گوینده است و لاغیر!

۲) به راستی اگر شهروندان مهاجرِ افغانستان به آن حدّ از گرسنگی و سیه‌روزی رسیده‌اند که «برای دریافت لقمه نانی جان می‌دهند»؛ آقای سعادتی و همکارانش در حکومت باید عرق شرم بر جبین‌شان ظاهر شود و از فرطِ خجالت و اندوه بمیرند! آیا شما دولت‌نامردانِ علیل و ذلیل افغانستان ۱۳۰ میلیارد دلار از جامعۀ جهانی گدایی کردید و عزت این مردم را فروختید؛ تا شهروندان شما از فرطِ بیچارگی و درماندگی برای یک لقمه نان جان دهند؟! با آن ۱۳۰ میلیارد گدایی و بیست سال دریوزگی، شما افغانستان را به چه جهنمی از فقر و فلاکت تبدیل کرده‌اید که شهروندان شما برای کسب اقامت کشورهای همسایه، جان خود را نیز فدا می‌کنند و دوازده نفر از آنها برای دریافت ویزای پاکستان در یک روز قربانی می‌شوند؟!

۳) اگر این توان و امکان وجود دارد که با پرداخت پول و یک لقمه نان بتوان انسان‌ها را وادار به فداکاری و جانفشانی نمود، چرا شما با آن ۱۳۰ میلیارد دلار صدقه‌ای شرق و غرب، نتوانستید ۱۰۰ نیروی جان‌فدا و ایثارگر مانند فاطمیون تربیت کنید؛ تا حداقل از پایتخت و ارگ شما دفاع و حفاظت نمایند؟!

۴) از آقای سعادتی انتظار می‌رود که به جای تکرار و بازگفتِ سخنان فاشیست‌ها در بارۀ فاطمیون، این پرسش و چالش را برجسته و عمومی سازد که آیا چند برابرِ افراد فاطمیون، جنگجویانِ سنی‌مذهب از اقوام مختلف افغانستان در جنگ سوریه و در کنار داعش و تروریست‌ها، مشارکت نکرده‌اند؟ چرا در بارۀ آن همرزمان تروریست‌ها و آدمکشان حرفه‌ای هیچ حرف و حدیثی گفته نمی‌شود؟

۵) جناب سعادتی! شما و ارباب تان داکتر عبد الله با غارت سالانه ۴۰۰ میلیون افغانی از کد ۹۱ ریاست جمهوری، بساطِ عیش و عشرتِ تان از جیب همین مردم فلاکت‌زده گسترده است و معاش و رفاه تان نیز تأمین! آیا از زندگی جهنمی میلیون‌ها هموطن تان که به کدِ فساد و غارتِ ۹۱ وصل نیستند، اطلاع دارید و دردِ بی‌نانی و بی‌شغلی آنها را لمس کرده‌اید که اینگونه وقیحانه به کرامت انسانی آنها اهانت روا می‌دارید و آنان را گُشنه و کشته‌ی یک لقمه نان می‌خوانید؟

۶) سعادتی باید این اندازه سواد و شعور داشته باشد که در مکتب و شریعت اسلام، افراد به فرمانِ خدا و قرآن و فتوای مراجع دینی خود در جنگ و صلح شرکت می‌کنند؛ نه به فتوای ترامپ و پمپئو و عین و غین! آیا هزاران مجاهدِ غیرافغان که در جهاد رهایی‌بخش مردم افغانستان بر ضد روس‌ها شرکت کردند، از دولت‌های فاسد و مزدور خود اجازه گرفته بودند؟

۷) و سرانجام … اسد الله سعادتی در این سخنان سخیف و کثیف، مرتکب قیاسِ به نفس گردیده، همه را به کیش خود پنداشته است! آنکه برای یک لقمه نان یا یک دُم موش در تقسیم شکار، نوزده سال کفش‌های کرزی را پاک می‌کند یا کاسه‌ی غنی را می‌لیسد یا برای عبد الله دُم تکان می‌دهد؛ شما و هم‌قطاران‌تان هستید؛ نه مردمان غیور و مغرورِ هزاره و شیعۀ افغانستان!

مسیح ارزگانی