صدای مظلومان آواره یا صدای ظالمان جنایت پیشه؟

ترور دانشمندان خدوم و هتک حرمت حرم رضوی و ماه ضیافت الهی، بدون شک از یک طرف قلوب آزادگان و بویژه قلوب مردم ملت‌های هم‌فرهنگ را جریحه دار کرد و از طرف دیگر اوج پستی جهان خواران حرفه‌ای و نوکران منطقوی را نشان داده مفتضح و رسوایشان نمود.
بعد از وقوع چنین جنایت هولناک، شاهد دو نوع واکنش بودیم:
یکی واکنش مردم عزیز و نخبگان بادرک و مخصوصا مهاجرین فهیم و آگاه افغانستان؛ که در قالب اظهار همدردی و غم شریکی با مردم کشور میزبان و خانواده‌های معظم شهدای حرم رضوی بروز و ظهور پیدا نمود و برای خنثی نمودن توطئه‌های دشمنان مشترک دو کشوری هم‌سرنوشت، به طور آگاهانه و معنادار در تشییع پیکرهای پاک شهدای مظلوم به شکل گسترده شرکت کردند.
دیگری واکنش دشمنان بی‌رحم دو کشور هم‌فرهنگ؛ که برای منحرف نمودن اذهان مردم دو ملت از اصل جنایت و برای سرپوش گذاشتن بر رسوایی‌هایشان و برای تحریک احساسات، در قالب پخش گسترده کلیپ‌های جعلی و گاها قدیمی علیه مردم دو کشور دوست رقم خورد و حمله به مقر فعالیت دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران و تعطیلی بخش کنسولی آن را درپی داشت.
اما بدتر از همه این‌که تعدادی از افراد مدعی روشنفکری ولی در واقع تاریک فکر و فریب‌خورده، رفتار خشن و فحاشی‌های افراد معلوم‌الحال در برابر سفارت و سرکنسولگری ایران را صدای مظلومان آواره خواندند.
حالا پرسش‌های جدی از این فریب‌خوردگان:
۱- آیا جنایات تروریستی و هتک حرمت حرم رضوی و ماه ضیافت الهی، اقتضای همدردی و غم‌شریکی دارد یا اقتضای جبهه‌گیری و دشمنی و حمله به مقر فعالیت دیپلماتیک کشور دوست و همسایه؟!
۲- آیا جبهه‌گیری و حمله به مقر فعالیت دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در شرایطی که خود مورد حمله تروریستی قرار گرفته است، به نوعی حمایت از تروریسم و تأیید هتک حرمت حرم رضوی و ماه ضیافت الهی نیست؟!
۳- حتی اگر حق همسایگی را در نظر نگیریم و صرفا به منافع خود بیندیشیم، آیا چنین حملات‌ وحشیانه به نفع ما و به نفع مهاجرین ماست؟! اگر با این حرکات وحشیانه افکار عمومی در کشور میزبان از کنترل خارج شود، چه کسانی بیش از همه آسیب می‌بینند؟!
۴- اصلا به هویت کسانی که به مقر فعالیت دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران حمله کرده‌اند و سنگ دهشت به شیشه‌های دوستی دو ملت زدند، فکر کرده‌اید؟! مگر همین‌ها نبودند و نیستند که کشور را جهنم ساختند و می‌سازند؟! مگر همین‌ها عاملین اصلی آوارگی آوارگان نبودند و نیستند؟!
۵- پس چطور فحاشی عاملین اصلی آوارگی را صدای مظلومان آواره می‌خوانید؟!
بنابراین، باید گفت که فحاشی این جماعت، صدای ظالمان جنایت پیشه است نه صدای مظلومان آواره.

محمد امین احسانی