روزهای تاریک کابل

افغانستان این روزها بدترین روزهای تاریخش را تجربه می‌کند. مردم کابل هر روز هنگام پیاده‌روی در خیابان‌ها با مرگ ملاقات می‌کنند. مرگ هر روز به سراغ کسانی می‌رود که در اوج هستند و در حال شکفتن و پرواز کردن. ساکنان پایتخت هر صبح با هراس و هزار ترس برای تهیه نان از خانه بیرون می‌زنند، بسیاری هنگام خارج شدن از خانه با خانواده‌های‌شان خداحافظی می‌کنند؛ چون فکر می‌کنند که وضعیت نامساعد و شکننده این روزهای کابل مجال برگشتن دوباره به خانه را برای‌شان نمی‌دهد. باشنده‌گان کابل این روزها آن‌قدر که مرگ‌شان را محتمل می‌دانند، دوام زندگی‌شان را نمی‌دانند. مراسم سوگواری قربانیان حمله انتحاری در یک بخش کابل به پایان نمی‌رسد که خبر حمله دومی و سومی به گوش عزاداران می‌رسد. تا از فاتحه‌ قربانیان حمله انتحاری یک‌بخش خلاص می‌شوید، جسد بی‌جان سرباز کشته‌شده در جنگ با طالبان از راه می‌رسد. جنازه آن در جریان است که سارقان و اراذل و اوباش شهر با چاقو و تفنگچه جان دیگری را می‌گیرند. همراه با این‌ها کرونا هم به آمار مرگ‌ومیر غیرطبیعی مردم افغانستان افزوده است.

سید حبیب موسوی