تشنگی در انتظار پایتخت افغانستان؛ کابل به شهر بدون آب تبدیل می‌شود

یک سازمان غیردولتی در گزارشی هشدار داده است که کابل پایتخت افغانستان تا پنج سال دیگر، به شهر بدون آب تبدیل خواهد شد.

به نقل از گاردین، سازمان مرسی کورپس گفته است که سطح آب زیرزمینی کابل در دهه‌ی گذشته به‌دلیل شهرنشینی سریع و بحران آب‌‌وهوایی تا ۳۰ متر کاهش یافته است.

طبق این گزارش، تقریبا نیمی از چاه‌های شهر کابل که منبع اصلی آب آشامیدنی باشندگان پایتخت هستند، خشک شده‌اند و در حال حاضر، استخراج آب سالانه ۴۴ میلیون متر مکعب بیشتر از میزان تغذیه طبیعی آب‌های زیرزمینی است.

سازمان مرسی کورپس هشدار داده است که اگر این روند ادامه پیدا کند، تمام منابع زیرزمینی آب کابل در اوایل سال ۲۰۳۰ خشک خواهند شد و هفت میلیون باشنده‌ی این شهر با تهدید مواجه خواهند شد.

داین کری، مدیر مرسی کورپس در افغانستان گفته است: «باید تلاش متعهدانه‌ای برای مستندسازی بهتر این موضوع و جلب توجه بین‌المللی به لزوم رسیدگی به بحران صورت گیرد.»

او گفته است که عدم رسیدگی جامعه‌ی جهانی به نیازهای آبی افغانستان، تنها منجر به مهاجرت بیشتر و سختی بیشتر برای مردم افغانستان خواهد شد.

این گزارش همچنین نشان می‌دهد که ۸۰ درصد آب‌های زیرزمینی کابل با سطوح بالای فاضلاب، شوری و آرسنیک آلوده است.

گاردین نوشته است که دسترسی به آب به یک نبرد روزانه برای مردم کابل تبدیل شده است. برخی از خانوارها تا ۳۰ درصد از درآمد خود را صرف آب می‌کنند و بیش از دو سوم آنان بدهی‌های مرتبط با آب را متحمل شده‌اند.

مدیر سازمان مرسی کورپس گفته است که همه چیز به‌شدت وابسته به کمک‌های خارجی است.

او گفته است: «ما می‌توانیم میلیون‌ها دالر برای رفع مشکلات کوتاه‌مدت آب بپردازیم و بگوییم که نیاز را برطرف کرده‌ایم، اما این نیاز تا زمان سرمایه‌گذاری بهتر برای راه‌حل‌های بلندمدت، ادامه خواهد داشت. و این‌جا است که دولت‌های خارجی به‌دلیل پویایی‌های سیاسی در این مرحله کوتاهی کرده‌اند.»

انتقال آب از رودخانه پنجشیر، یکی از پروژه‌هایی است که در صورت تکمیل، می‌تواند اتکای بیش از حد شهر به آب‌های زیرزمینی را کاهش داده و آب آشامیدنی دو میلیون باشنده‌ی پایتخت را تأمین کند؛ اما این پروژه اکنون نیاز به بودجه برای اجرا دارد.

دکتر نجیب‌الله سدید، محقق ارشد مدیریت منابع آب و عضو شبکه حرفه‌ای آب و محیط زیست افغانستان، گفته است: «ما زمانی برای نشستن در انتظار بودجه نداریم. ما در توفانی گرفتار شده‌ایم که اگر فورا اقدام نکنیم، بازگشتی از آن وجود نخواهد داشت. آنانی که در کابل هستند در موقعیتی اند که باید بین غذا و آب یکی را انتخاب کنند.»