بهسود صحنه‌ی جنایت حاکمان و سند رسوایی سران!

این مردم مظلوم به اندازه‌ای بی‌دفاع و بدون پشتوانه سیاسی اند که از یک سو حاکمان وقیحانه و با نهایت قساوت به گلوله می‌بندند و از سوی دیگر مدعیان رهبری با صدور بیانیه‌های پراکنده و ضد و نقیض، رسوایی اختلافاتشان را به نمایش می‌گذارند و با این کار ننگ آورشان بارها برای حاکمان جلاد سیگنال پراکندگی، ناتوانی و ضعف فرستاده باعث شدند که پیامدهای خون شهداء ضرب صفر و دشمنان جریتر گردند.

مگر همین مدعیان رهبری چند روز پیش با راه انداختن مهمانی‌های شاهانه و اشرافی شعار نمی‌دادند که ما در شرایط حساسی قرار داریم و در این شرایط حساس به دنبال ایجاد چتر کلان و فراگیر سیاسی هستیم تا تمام احزاب هزارگی و شیعی را در مسیر واحد قرار دهد؟ چه شد که این شعارها با دریافت اندکترین و سخیف ترین امتیاز یکباره خاموش و جلسات دورهمی ناپدید شد؟

پرسش مهمتر این‌که چرا به خاطر فاجعه غمبار بهسود گردهم جمع نشدید؟؛ تا یک تصمیم واحد و سازنده می‌گرفتید و از بیانیه‌های پراکنده، تنش آلود و بدون پشتوانه جلوگیری نموده یک بیانیه‌ای مشترک و با پشتوانه‌ای قدرت جمعی صادر می‌نمودید؟ آیا قتل عام این مردم مظلوم ارزش همچو جلسات را ندارد؟ آیا جان و مال این مردم به اندازه‌ی امتیازهای پوشالی و اندک حکام جور ارزش و قیمتی ندارد؟ آیا فکر نمی‌کنید که این روند سیاست ورزی و روزمرگی شما نشان می‌دهد و ثابت می‌کند که فاجعه غمبار بهسود نه تنها به عنوان صحنه‌ی جنایت حاکمان که به عنوان سند رسوایی شما نیز ثبت تاریخ خواهد شد؟

خلاصه وضعیت غمبار بهسود علاوه بر صحنه‌ی جنایت حاکمان، سند رسوایی سران است.

روح شهداء شاد و یادشان گرامی باد؛ با آرزوی شفای عاجل برای مجروحین مظلوم.

محمد امین احسانی