در جامعه، هر گروه و طیفی متناسب با روحیات، انگیزه‌ها و اهداف خود، گفتمان خاصی را تولید می‌کند؛ گفتمانی که با چگونگی جهان زندگی، و اغراض و انگیزه‌های درونی‌شان تناسب و همخوانی دارد و دسترسی به اهداف را برای‌شان تسهیل می کند.
معی با دیپلماسی تضرع، تخوُّف، تملق و خیانت برخی خوانین، ملاها، قومندان و… از زمان عبدالرحمن گرفته، غرب کابل و تا دوره اول و دوم طالبان تا هنوز قاتلان مردم را تبرئه و تطهیر کرده‌اند.
روزگار تلخ و پیچیده‌ای است، قبول. همه مسیرها اکنون بن‌بست است، درست. داخلی‌ها در دل بحران هستند و مصالح خود بهتر می‌دانند، هم قبول! اما داخلی‌ها مسئول خلق وضعیت کنونی هم هستند. تعامل گزیرینه‌ی ناگزیر است، اما نباید ابزار مشروعیت گروه تروریستی شد. باید شکیبایی کرد، جهان، چه تعاملی می‌کنند؟!
بین بیعت و وحدت بسیار فرق است. وحدت و ایتلاف بین دو طرف برابر حد اقل در تئوری صورت می گیرد. بین نماینده ی خدا و یک بنده ایتلاف نمی شود بلکه اطاعت و بیعت است. اگر کسی روزی از ایتلاف یا وحدت بیرون رفت؛ اختیار دارد. اما کسی که بیعت را بشکند؛ گردنش زده می شود.
آنچه که روز گذشته و با هنرنمایی جعفر مهدوی و واعظ زاده بهسودی در کابل روی داد، بنیان‌گذاری سیره نامبارک و ناپسندی در راستای مشروعیت بخشی داخلی به طالبان است.
مبنای عمل امروز آقای واعظ زاده را با تمام توجیهات تاریخی و مذهبی شیعی اش می دانم اما ترسم این است که ایشان آن توجیهات را هنوز درک نکرده باشد و فقط برای خدمت به طالبان از خود و فقاهت هزینه کرده باشد.
سرنوشت عبدالحمید خراسانی، سرنوشت همه افرادی است که به مردم خود پشت کرده‌اند و به دامان طالبان پناه برده‌اند.
داعش شاخه خراسان، یک جریان چند بُعدی است که هر کشور و جریانی می‌تواند روی آن موج سواری کرده و در راستای منافع خود از این گروه استفاده کند.
کافی است کمی اقتصاد بدانی یا با علم و واقعیت اشنا باشی تا بدانی که ((بازار و اقتصاد و جامعه ،مانند طبیعت قانونمند هستند .قانون علیت و روابط حقیقی و طبیعی بر آنها حاکم است .از کسی فرمان نمی برند!
در فرهنگ غربی، بویژه در یک دموکراسی و حکومت قانون، هیچ کلمهٔ زشتی بیشتر از کلمه “جنایتکار” وجود ندارد.