همواره جامعه شناسان جامعه بهنجار و نابهنجار را با توجه به فرهنگ، باورهای مردم، آداب و رسوم و عنعنات مورد بررسی قرار میدهند. آسیب اجتماعی هم مولود رفتارها و کنش‌های مجرمانه ی اجتماعی است که در این مورد عالمان اجتماعی چنین گویند:«هرگونه رفتار فردی یا جمعی که در چهار چوب اصول اخلاقی و قواعد عمل جمعی جامعه کنش‌گران واقع نمی‌شود و در نتیجه با منع قانونی (البته اگر قانونی وجود داشته باشد) یا قبح اخلاقی و اجتماعی رو به رو میشود».
ما در آینده شاهد تحولات جدیدی در رابطه با افغانستان خواهیم بود که بازی هند در میدان افغانستان بخشی از این تحولات است.
حنفیت مذهب تساهل، تسامح، خردگرایی و رواداری است، اما حتا این مذهب هم اگر با ملی‌گرایی پیوند بخورد نابردبار و ستیزه‌گر می‌گردد. کار ناسیونالیسم، غیریت‌سازی و دسته‌بندی مردم به “ما” و “آن‌ها” است؛ سیاستی که همیشه با حذف و طرد و سرکوب همراه بوده‌است.
طالب جان! مگر شعار شما این نبود که آمریکا باید افغانستان را ترک کند؟ حالا که ترک کرده، چرا دو باره دعوت شان می‌کنید؟
از یک زاویه برگزاری چنین نشستهایی برای افغانستان ضروری است. زیرا این کشور سخت در وضعیت بحرانی و فاجعه بار قرار گرفته است، که نیازمند توجه بیشتر جامعه جهانی است. قرار گزارشهای سازمان خوار وبار جهانی غذای سازمان ملل، در زمستان پیش رو بیش از نیم از جمعیت ۳۰ ملیونی افغانستان در معرض گرسنگی قرار میگیرند که نیازمند کمکهای عاجل غذا و دارو می باشند.
خود را به این جملات که طالب تغییر کرده یا تالب تغییر نکرده فریب ندهیم. بله تغییر کرده. تنها تغییر این است که سیاسی تر شده/ سیاسی تر ساختند و نسبت به گذشته با پشتوانه تر.
در زمان حال، تمام سازمانهای بین المللی و حقوق بشر، به اشاره دو یا سه کشور می‌چرخد… یعنی در خدمت منافع همین کشورهای قدرتمند قرار دارد.
“مسئول بودن” یکی از شاخصه‌های است که درجه انسان بودن را نشان می‌دهد؛ یعنی در یک تعریف دیگر، انسان موجودی است که “احساس مسئولیت” می‌کند.
پس از فروپاشی جمهوریت، باید بصورت اساسی نسبت به گذشته ای مان فکر کنیم. کجای کار می لنگید؟ اشتباه ما چه بود؟ چه عواملی باعث شد که بازهم شاهد یک تقاطع ویران گر تاریخی دیگر در کشور باشیم؟ از بیان حقایق و واقعیت ها چشم پوشی نکنیم. عملکرد خود را بصورت منطقی در معرض نقد قرار دهیم. ترس از بیان اشتباهات خود نداشته باشیم. اگر مسوولیت های مان را بدرستی انجام ندادیم، باید عذر خواهی کنیم و طرح نو بریزیم.
مردم بی خیال آباد هر کدام ۵۰۰ افغانی از کاندیدای پارلمان میگیرند و به او رای میدهند و کاندیدا، وکیل میشود. وکیل پارلمان ۵۰۰ هزار افغانی از کاندید وزارت میگیرد و کاندیدای وزارت، وزیر میشود. وزیر چون پول زیادی مصرف کرده از سهم تمام پروژه ها و قراردادها از رئیس جمهور ۵۰۰ هزار دالر میگیرد تا رئیس جمهور؛ رئیس جمهور باقی بماند.