تحریک اسلامی طالبان دیگر نه یک جنبش مبارز بلکه یک دولت است. بدون شک رهبران تحریک اکنون دریافته‌اند که برآمدن از پس رتق و فتق امور مملکتی آن‌گونه که تصور می‌کردند آسان نیست؛ افغانستانِ منزوی و منقطع از جهان نه توان حل مشکلات اقتصادی و سیاسی و اجتماعی خود را دارد و نه «حکومت خدا در زمین خدا» معنای محصلی می‌تواند داشته باشد.
در پی حوادث اخیر چند ماهه، عده‌ای خواسته و ناخواسته، از روی عصبانیت یا استیصال، دست به خود مقصر پنداری می‌زنند و در پی ملالت جامعه افغانستان، بخصوص شیعیان و هزاره‌ها هستند. به این عده مغرض یا دلسوز و ساده دل باید گفت، خود تحقیری باعث خود تحقیری بیشتر می‌شود و مردم مظلوم و قربانی را مستحق ظلم نشان داده و مستعد پذیرش ظلم بیشتر و بزرگتر می‌سازد!
هرچند به دنبال این حملات، طالبان اعلام کرده است داعش تهدیدی جدی برای آنها نیست و عملیات‌هایی را برای بازداشت و نابودی برخی حلقه‌ها و نیرو‌های وابسته به داعش در افغانستان آغاز کردند، اما به نظر می‌رسد تهدید‌های داعش در افغانستان، مطابق هشدار‌ها و خواست امریکا روز به روز در حال افزایش است و می‌تواند به یک چالش جدی برای مردم و دولت جدید تبدیل شود.
آیا این گروه “همه شمول ” بودن را نمی فهمد؟ می فهمند خوب هم می فهمند اما تمامیت خواه و فاشیست هستند، می خواهند حکومت استبدادی، قومی و قبیله ای بسازند که سایر اقوام را از داشتن حق انتخاب سرنوشت محروم نماید و البته که در بین خود نیز ناسازگار هستند و دولت کنونی طالبان نه تنها همه شمول نیست که حتی قبیله شمول هم نیست.
پشتون ها باید به یاد داشته باشند که هر ترور و انتحار و انفجاری که در مناطق هزاره نشین صورت می گیرد، مردم هزاره، پشتون ها را مسئول مستقیم آن می دانند ولو عامل آن، هرگروه و با هر نامی باشد. بنابراین در برابر آنها باید پاسخگو باشند.
رفتار امروز طالبان نیز مانند گذشته است: در عالم نظر برای دختران حق آموزش قایل‌اند، اما در عمل دروازه مکاتب دخترانه را بسته‌اند.
قوه حاکمه افغانستان باقاطعیت وبدون تردید,حضورو فعالیت گروه داعش را دراین سرزمین انکار می کند وتسلط خودشان را براین جغرافیا بدون نقدوتامل می خوانند!
بهتر است هر مسجد، یک خیریه جهت کمک به بینوایان گذر خود ایجاد کند. امام جماعت، متنفذین و جوانان پرتلاش، هدایت خیریه مسجد را بر عهده گیرند.
باید بصورت صریح عنوان نمود که اشرف غنی نه افغانستان را معامله کرد و نه از کشور فرار کرد بلکه او در حدی نبود که معامله کند و صلاحیت معامله را هم نداشت، او یک بردۀ تاریخی بود که هر آنچه ارباب گفت به آن عمل نمود و تاسفم به حال کسانی است که ضعیف ترین و بی مقدار ترین موجود تاریخ سیاسی افغانستان را «بابا» خطاب میکنند.
سرپرست وزارت خارجه‌ی طالبان گفته است: حکومت ما همه‌شمول است، از بدخشان، از قندهار، از پکتیا، از کابل و… در حکومت خود داریم، خدا را شکر نمردیم و معنای همه شمول را هم فهمیدیم، وقتی از بالا تا بست سه، دربست پشتون و اوغان است، این چه‌گونه همه‌شمول است؟