پس از فروپاشی جمهوریت، باید بصورت اساسی نسبت به گذشته ای مان فکر کنیم. کجای کار می لنگید؟ اشتباه ما چه بود؟ چه عواملی باعث شد که بازهم شاهد یک تقاطع ویران گر تاریخی دیگر در کشور باشیم؟ از بیان حقایق و واقعیت ها چشم پوشی نکنیم. عملکرد خود را بصورت منطقی در معرض نقد قرار دهیم. ترس از بیان اشتباهات خود نداشته باشیم. اگر مسوولیت های مان را بدرستی انجام ندادیم، باید عذر خواهی کنیم و طرح نو بریزیم.
مردم بی خیال آباد هر کدام ۵۰۰ افغانی از کاندیدای پارلمان میگیرند و به او رای میدهند و کاندیدا، وکیل میشود. وکیل پارلمان ۵۰۰ هزار افغانی از کاندید وزارت میگیرد و کاندیدای وزارت، وزیر میشود. وزیر چون پول زیادی مصرف کرده از سهم تمام پروژه ها و قراردادها از رئیس جمهور ۵۰۰ هزار دالر میگیرد تا رئیس جمهور؛ رئیس جمهور باقی بماند.
طالبان به چیزی که نیاز دارند این است که جهان طالبان را به رسمیت بشناسد بنابراین هر کاری نمایشی را خواهند کرد تا جهان را متقاعد بسازند که طالبان را به حیث حکومت افغانستان به رسمیت بشناسند.
اکنون نیز امارت اسلامی طالبان برای «اسلام» و شریعت، کابردها و مصرف‌هایی ساخته‌اند که احتمالاً آیین محمدی هم به سرنوشت صلوات دچار خواهد شد!
چرا یک آدم عاقل از وحید عمر انتظار گزارش بی طرفانه و محققانه داشته باشد؟ تنها یک احمق چنین انتظار می تواند داشته باشد.
آقای غنی کلا برای انتقال طراحی و انتخاب شده بود یکبار مسئول انتقال قوای امنیتی و نظامی از نیروهای ناتو و امریکایی به نیروهای افغان و سیستم داخلی که رییس کمسیون آن بود و بعد هم انتقال کلی به طالبان وقتی رییس جمهور بود.
بارها دیده‌ام برخی از ایرانیان به ایرانی دیگر کنایه یا بد و بی‌راه گفته‌اند و او برگشته پرسیده چه گفتی؟ منظورت چه بود؟ جواب داده‌اند که با شما نبودم، قضیه تمام شده است.
روزی نوشتم که منیره یوسف‌زاده نظامی نیست و نباید بیش از هزار افسر و ژنرال ورزیده افغانستان به وی سلامی بدهند زیرا این اقدام بیش از پیش باعث تحقیر نظامیان شده و علت مضاعفی بر تضعیف روحیه آنان برای دفاع از کشور میشود.
افزون بر مطالب رسانه‌ای «داعش ولایت خراسان» درباره کافر خواندن و مرتد دانستن طالبان، داعش دو کتاب هم درباره تکفیر طالبان نوشته است.
روح حاکم بر رفتارهای اخیر ایران در بسترهای سیاسی و نظامی موید این استراتژی آنهاست. رویکرد جامع دفاعی و احتیاط در واکنش به اضطراب‌های امنیتی میتواند بیانگر دورخیز و آمادگی آنها باشد برای همان یک ضربت چاقو و در ضرب المثل معروف خودمان هم داریم که صد ضربت زرگر … یک ضربت آهنگر!