مذاکرات هسته ای و حساس این روزها اگر موفق باشد و دارایی بلوکه شده آزاد شود ایران را تبدیل به قدرت اقتصادی میسازد و اگر به بن‌بست بخورد این کشور به سمت قدرت هسته‌ای شدن می رود و به عقیده موسسین سیاست در ایران ( هسته سخت قدرت) در هر دو حالت برد-برد است برای همین نوعی خونسردی و جدیت در طرف ایرانی دیده می‌شود.
فکر کنم این سریال جایزه‌های قهرمان صلح نمی دانم، قهرمانان حقوق بشر – بین کشورها تقسیم شده است. در تازه ترین‌اش المان و فرانسه شهرزاد اکبر رییس کمیسیون حقوق بشر جمهوریت را جایزه داد.
غنی در جریان جلسه نخست با خلیل‌زاد در ارگ ریاست‌جمهوری، یک پاروپونت طولانی در مورد موانع صلح را ارائه کرد. او به این خیال بود که جمهوری اسلامی و امریکا با همدیگر مذاکره کرده و در برابر طالبان قرار گیرند، برداشت که خلیل‌زاد آن را آشکارا غیر واقع بینانه می‌دانست.
یکی از عوامل سقوط و فروپاشی نظام ها و دولت ها حد اقل در صد سال اخیر به این وابستگی به خارج بر می گردد. تا زمانی که کمک خارجی بوده، دولت ها هم حیات داشته و زمانی که خارجی ها به این حمایت و کمک پایان داده اند، عمر دولت و حکومت هم به پایان رسیده است.
پس از انقلاب در ایران، دیدگاه برتری‌طلبی ملی و نژادی، رنگ دینی و مذهبی نیز به خود گرفت که نمونه آن در سخنان «حسن عباسی» از تئوریسن‌ها و نظریه‌پردازان این کشور دیده می‌شود.
موج جدید کاهش ارزش پول افغانستان که از سه ماه پیش شروع شد، امروز در یک حرکت بی‌سابقه در ۲۰ سال گذشته، هر دالر آمریکایی به حدود ۱۱۰ افغانی رسید. این در حالی است که نزدیک به دو دهه پیش، وقتی پول‌های جدید وارد بازار افغانستان شد، هر دالر، ۴۷ افغانی بود.
بسیاری از مشکلات اقتصادی موجود در افغانستان، ناشی از اقتصاد سیاسی این گروه و نیز نگاه ایدئولوژیک و مذهبی رهبران آن به اقتصاد است.
در تاریخ همه‌ی ملت‌ها و کشورها، نقاط روشن و فرصت‌های تکرار نشدنی وجود دارد. برای هر ملتی در دوره‌هایی از تاریخ زمینه‌ی رشد و بالندگی فراهم شده است، اما مواجهه‌ی مردم و جریان‌های سیاسی و اجتماعی در استفاده از فرصت‌ها یکسان نبوده است.
برای جمعیت تقریبا ۳۸ میلیونی افغانستان، این شکست به طور غیر مقابل مقایسه ناگوار است. طالبان قوانین سخت‌گیرانه از شریعت را دو باره بر افغانستان تحمیل می‌کنند، کشوری که میلیاردها کمک خارجی را از دست داده است و ملتی که به قطحی در حال گسترش گرفتار شده است.
واقعیت این است که طالبان به سهم و مشارکت اقوام در قدرت معتقد، متعهد و وفادار نیستند، زیرا مجاری درست و مشروع به رسمیت شناختن سهم و مشارکت اقوام در قدرت، رعایت “حقوق شهروندی برابر” تمام شهروندان کشور است، نه با دعوت از یک یا چند عنصر شناخته شده یا ناشناخته ای اقوام و دادن سهم وزارت یا مشاورت به آنها.