در دو روز اخیر درمورد واخان تعدادی خبر و گزارش خواندم. در رسانه‌های پاکستانی هم از سال‌های قبل نوشته‌هایی در مورد اهمیت راه واخان به آسیای میانه دیده می‌شود. اما داغ شدن این خبر در شرایطی که پاکستانی‌ها ادعای حاکمیت غیرمستقیم بر سراسر افغانستان دارند، تاکتیک تبلیغاتی حامیان طالبان است.
من به اسنادی دست یافته‌ام که نشان می‌دهد پروژه احداث کریدور واخان – چترال یکی از اهداف و برنامه‌های بنیادی پاکستان است.
نشست تاشکند گویای نگرانی کشورهای منطقه از توسعه یافتن افراطیت است.
پاکستان در صدد تصاحب بخشی از بدخشان افغانستان است. پاکستان می‌خواهد با همکاری طالبان “تنگه واخان” را در بدخشان ضمیمه کشور خود کند.
فراموش نکنید هر کشوری که بخواهد پاکستان را گوش تاوی جدی بدهد یکی از مهم ترین کار هایی را که میکنند اینست که مساله تجزیه افغانستان و یا ایجاد پشتونستان را روی دست میگیرند.
یکی از ضعف های بنیادی جریان های سیاسی و اجتماعی کشور این بود/است که رهبران و فعالین آن بعنوان پیشگامان تحول، دچار آفت عوام زدگی بوده اند.
آیا وقت آن نیست که بدون حب و بغض و تمجید و فحش دستکم تاریخ ۲۰ سال گذشته خود را مرور کرده و طرح نو دراندازیم؟!
خوان اول طالبان، تحویل گرفتن قدرت بود. خوان دوم آنها، ایجاد ساختار سیاسی، کسب مشروعیت و مرحله مواجهه با واقعیت است.
آنچه که در قطر رخ داد معامله بود نه توافق، عرض اندام نمودن گروههای به نام طالبان تاجیکستان نیز تداوم همین سیاست معامله و نفوذ و تخریب سیا و غرب است!
ولی واقعیت در این است که در رگهای خاشقجی نفت جریان نداشت، فقط خون یک بیگناه جریان داشت که آنرا مرد مقتدر عربستان سعودی به زمین ریخت. هنوز بایدن عربستان را ترک نکرده که محمد بن سلمان اعلام کرد : ” موضوع خاشقجی دیگه موضوع پایان یافته است” !