ترفند طالبان برای دور زدن حقابه ایران از هیرمند
برای حل چنین مسائلی طالبان تفاوتی با دیگر حکومت‌های قبلی افغانستان ندارد و حتی بدتر هم هست و حتی بعضا تعرض می‌کند.
سرویس دیدگاه
تبدیل تهدیدها به فرصت های سازنده
طی چند دهه، بخصوص با سقوط جمهوریت شمار زیادی از هم وطنان ما مجبور شدند به علت های مختلف از جمله تهدید و در خطر بودن و مشکلات اقتصادی و…. به خارج از کشور مهاجر و پناهنده شوند.
تاریخ را برای آینده مرور کنیم نه مظلوم نمایی!
تفاوت اساسی ما در مرور تاریخ با سلسله حاکم در این است که آنان با مطالعه تاریخ پندها و روش های حفظ قدرت و سرکوب رقیب ها را می آموزند.اما، ما تاریخ را برای مرثیه خوانی و تسکین روح مجروح و مظلوم نمایی خود مرور می کنیم.
ماجرای پرستوهای انگلیسی در کنار امیر!
حبیب‌الله‌خان چنان با این دو خانم انگلیسی انس گرفته و رابطه عاطفی برقرار کرده بود که وقتی امیر بدون آن‌ها به افغانستان برگشت، به اصطلاح امروزی‌ها شکست عشقی خورد و افسردگی گرفت.
هرچیزی را با پول می‌توان خرید!
به مایکل ساندل باید گفت در آمریکای نیولیبرال کنونی، هرچیزی را می‌توان با پول خرید، حتا مصوونیت در برابر قتل یک روزنامه‌نگار آمریکایی را.
مثبت و منفی سازمان ملی مهاجرت
در این مدّت بس طولانی هیچ قانون مصوب و مدوّنی برای اداره این جمعیت میلیونی وجود نداشته است؛ بلکه میلیون‌ها مهاجر بر اساس سلیقه مسؤلان و حاکمان اداره و سفت و سست شده است
فرمت مسکو: چالشی دیگر برای طالبان
این بار، طالبان بدلیل نزدیکی با آمریکا به بهانه عدم پیشرفت در تشکیل حکومت فراگیر و عدم موفقیت آنان در جلوگیری از فعالیت های تروریستی، از حضور در نشست محروم شدند.
زنانِ «مردخو» و بازتولید اقتدار پدرسالارانه!
بانو سراج اکنون درقامت یکی از مدافعان بی دریغ رژیم طالبان ظاهر شده که ظلم و جنایات این گروه تبه کار را علیه زنان، انکار می کند، با نگاه نخوت آلود، جنبش دختران جسور را به سخره و تقلیل و طعنه می گیرد.
نه، قربان؛ غلط می کنید!
به نظر میرسد نظر وزارت خارجه امریکا مبنی بر انتقال قدرت در افغانستان به یک دولت فراگیر بعضی ها را جوگیر کرده و پیش از پیش می خواهند رقص و پایکوبی کنند که فردا مثل بیست سال گذشته به سفرۀ قدرت و ثروت بر می گردند
من اعتراض دارم!
محبوبه سراج در واقع قربانیان ستم امیر عبدالرحمان را باری دیگر قربانی می‌کند. زیرا او با دفاع از امیر عبدالرحمن خان، شخصیت و صداقت قربانیان را زیر پرسش می‌برد و در واقع آن‌ها را متهم به دروغ‌گویی می‌کند.