سرویس دیدگاه

پارادوکسیکال موضوعات ملی!

در دیگرجوامع طرح موضوعات ملی سبب همگرایی و کاهش تقابل می‌گردد؛ اما در جامعه ما از زمان‌های دور تاکنون، طرح موضوعات ملی موجب افزایش تنش و تقابل درجامعه گردیده است.

تبعیض ممنوع!

اول هفته گذشته تعدادی از شهروندان هزاره غزنى، به مدير ثبت احوال نفوس آن ولايت اعتراض داشتند كه از توزيع شناسنامه به شهروندان هزاره تبار آن ولايت امتناع مى ورزد. اين شهروندان اعتراض داشتند كه امير محمد احمدزى مدير ثبت احوال نفوس غزنى به آنان گفته است: هزاره‌ها نزد من رسميت ندارند. آنان بايد از همان جايى كه آمده‌اند، شناسنامه دريافت كنند!

فرزندان رهبران حکومت و فرزندان جان باختگان انتحاری

فرزندان رئیس جمهور غنی در امریکا هستند، فرزندان داکتر عبدالله رئیس اجرائیه در هند هستند، فرزندان حنیف اتمر در لندن تشریف دارند، فرزندان بیشتر مقامات در ایران و پاکستان و کشورهای مختلف جهان به آرامی زندگی می کنند، برای اینها فرزندان دیگران نمی تواند مهم تلقی شود چون می دانند خانواده های خودشان در امنیت کامل به سر می برند.

قاتلان‌تان از شما دور نیستند

افغانستان از اولین روز سال جدید، وارد فاز جدیدی از خشونت‌ها شد که تاکنون به شدت ادامه دارد. جوی خون در افغانستان توسط جریان سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تروریسم جاری است.

بمب‌های بی‌صدا

 وقتی انتحار کننده‌ای، در سیرت یک کفتار درنده، برای انجام انتحار ‌له‌له می‌زند و برای جاری کردن جوی خون مست می‌شود و خود را در میان مردم منفجر می‌کند، بوی مرگ‌ و صدای شقاوت، در هوا می‌پیچد، و پیکر‌های بیگناهان بسیار، به‌زمین می افتند. پس از آن، فورا، دو موج دیگر، در فضای مجازی بر می‌خیزند. یکی موج دشنام و فحش است و دیگر موج تزریق یاس و ناامیدی.

امان از توهم پنج هزارسالۀ که ما را تباه نمود!

شب گذشته به طوراتفاقی کلیپی را مشاهده نمودم مربوط به مراسم برافراشتن بیرق “سرخ” در آغاز حاکمیت حزب خلق. در این مراسم که با حضورداشت نورمحمدتره کی و حفیظ الله امین و ببرک کارمل و تمام اعضای بلندرتبه حزبی و  دولتی و سفرای برخی از کشورهای خارجی بیرق سرخ حزب خلق جای گزین بیرق سه رنگ داوودخان گردید.

اشتباه خوبان

روز گذشته ۸ ثور، برابر با بیست و ششمین سالروز تصرف کابل توسط به اصطلاح مجاهدین بود. این روز را برخی از خوبان نیز تبریک گفتند که با خلط دو موضوع، دچار یک اشتباه بزرگ شدند.

در مسلخ ارگ چه گذشت؟

چهل سال پیش در چنین ساعاتی از ۷ ثور سال ۱۳۵۷ خورشیدی، علاوه بر داوودخان رئیس جمهور افغانستان، اعضای خانواده او نیز توسط جوخه‌های مرگ «حزب دموکراتیک خلق افغانستان» کشته شدند.