زنانِ «مردخو» و بازتولید اقتدار پدرسالارانه!
بانو سراج اکنون درقامت یکی از مدافعان بی دریغ رژیم طالبان ظاهر شده که ظلم و جنایات این گروه تبه کار را علیه زنان، انکار می کند، با نگاه نخوت آلود، جنبش دختران جسور را به سخره و تقلیل و طعنه می گیرد.
سرویس دیدگاه
نه، قربان؛ غلط می کنید!
به نظر میرسد نظر وزارت خارجه امریکا مبنی بر انتقال قدرت در افغانستان به یک دولت فراگیر بعضی ها را جوگیر کرده و پیش از پیش می خواهند رقص و پایکوبی کنند که فردا مثل بیست سال گذشته به سفرۀ قدرت و ثروت بر می گردند
من اعتراض دارم!
محبوبه سراج در واقع قربانیان ستم امیر عبدالرحمان را باری دیگر قربانی می‌کند. زیرا او با دفاع از امیر عبدالرحمن خان، شخصیت و صداقت قربانیان را زیر پرسش می‌برد و در واقع آن‌ها را متهم به دروغ‌گویی می‌کند.
در باب «مدارا»
مدارا از اصول بنیادین زندگی اجتماعی است، که ریشه در احترام به حقوق بشر و کرامت انسانی دارد. با پذیرش فرهنگ مدارا، در واقع همه فرهنگ‌ها قابل احترام هستند و هیچ باوری نباید مورد تنفر و تمسخر قرار گیرد.
جزم اندیشی آشکار و جزم اندیشی نقابدار
جزم اندیشی حد و مرز و زمان معین ندارد. این پدیده شوم هم چون یک آفت، در هرجایی که زمینه بیابد: دین، مذهب، علم، سیاست و…. نفوذ کرده و ابراز وجود می کند.
آمریکا و ادعای تشکیل حکومت فراگیر در کابل
امریکایی ها در ماه ها و به خصوص هفته های اخیر تلاش و تماس دیپلوماتیک خود را با کشورهای منطقه و چهره ها و گروه های مختلف سیاسی افغانستان بیشتر کرده اند و در نظر دارند تا درماه های نخست سال آینده ی ۲۰۲۳ میلادی طرح تشکیل حکومت فراگیر را عملی بسازند.
ایرانی و افغانستانی؛ دعوای مفاخر فرهنگی
ما به اعتبار زادگاه، تاحدی حق داریم مولانا را شاعر افغانستانی بخوانیم، اما ایران امروزی نیز اگر نه بیشتر از ما، لااقل در حد ما حق دارد، او را ایرانی بخواند. ترکیه نیز طبعا ادعاهایی دارد.
از تقابل تا تعامل آمریکا و روسیه
آنچه مسلم است استقرار گروه های تندرو و حضور روز افزون تروریست های جهانی در افغانستان بعنوان خانه امن است و خطر بروز جنگ شدید تری را در منطقه شعله ورساخته است که‌درصورت بروز آن، تر وخشک در منطقه خواهند سوخت.
بهای سنگین گذار جهان به سمت چند قطبی شدن
سه قدرت چین، روسیه و ایران در حال احیای امپراطوری و تمدنی خویش اند.
دشمنان مشترک باعث گردیده تا این سه قدرت منطقه ای و جهانی ائتلاف نظامی و استراتژیک غیر رسمی را تشکیل بدهند.
پناه استراتژیک طالبان به «شیطان»!
و کینه‌توزی امریکا اجازه نمی‌دهد تا به قاتلان خود مشروعیت دهد، مگر اینکه، به ابزار دست‌آموز تبدیل شود و زمانی که تاریخ مصرف آن‌ها تمام شود، قربانی شوند و این تجربه را در کشورهای مختلف شاهد بوده‌ایم.