اگر اندکی عمیق تر فکر کنیم، این حق ماست، ما شایسته همین هستیم که عربستان در افغانستان مدرسه افراطی پرور بسازد، و پاکستان کشور ما را عمق استرتژیک خود بداند، و هند خاک ما را پایگاه فشار بر پاکستان قرار دهد؛ و ما همه افغان های دلیر و نترس، سربازان و غازیان داوطلب این جنگ کثیف و رقابت خونین می شویم!
وزارت خارجه عربستان سعودی اعلام کرده است که به زودی، یک بیمارستان و نیز یکصد مدرسه دینی در افغانستان خواهد ساخت.
امریکا با همدستی آل سعود، در پی تداوم وحشی گری های شان و در صدد بسط دامنه ای نفوذ شان در کشورهای منطقه و جهان اند تا یک کشوری را به هر طریقی نا امن جلوه دهند تا بهانه ای باشد برای حضور پایگاه های امریکایی.
رتبه مارشالی در افغانستان یک رتبه نظامی نیست، در ارتش افغانستان اعتبار رسمی ندارد. یک رتبه سمبولیک و سیاسی است که حکومات مطابق خواست خود به کسی میدهد.
پروژه بزرک خاتم الانبیاء می تواند نقطه قوت و اتحاد مردم بویژه در غرب کابل باشد، این نقطه قوت وقدرت را به محل نزاع واختلاف تبدیل نکنید.
پخمه‌محوری، سفله‌پروری و دزدسالاری قومی نوزده سال گذشته، گواهی بر این مدعا است که بزرگ‌ترین فرصت طلایی و بی‌نظیر را برای ساختن افغانستان و قراردادن این کشور در مسیر شکوفایی، از آن سلب کرد.
تا زمانی محدوده ای فکری به مذهب و قوم و سمت و قبیله فراتر نرود، ما هستیم همان عرب جاهلی که قرن ها قبل وجود داشتند و علاوه این که آنها یک امتیازات دیگری داشتند که در عهد و پیمان ها باهم وفادار میماندند و قواعد جنگی داشتند مثل مرد باهم مبارزه می کردند…
امام رضا (ع) در شرایط بسیار حساس از نظر سیاسی وفرهنگی می زیست، تسلط سیاسی اموی ها پایان یافته بود وعباسی ها باشعار معتدل به میدان سیاست گام نهاده بودند، اما دیری نگذشت که عباسی ها نیز به استبداد سیاسی روی اوردند.
آنچه جای نگرانی جدی است و روز به روز و سال به سال حیات جمعی کابلیان را تهدید می کند، کاهش و نبود آب “مایه حیات” است.
حکومت در برابر این صدای داعشی نباید سکوت کند، شورای امنیت و امنیت ملی نگذارند داعشیان امنیت مملکت را برهم زند، کمیسیون حقوق بشر و نهادهای بین المللی حقوق بشری رسالتمندانه در برابر این حرف‌ها واکنش نشان دهند.