امام هرگز پیامبر نیست، اما کاری که او میکند دقیقا در ترازوی کار پیامبر به سنجه در میآید؛ زیرا آنچه امام انجام میدهد نه تکامل دین تکاملیافته ـ که تحصیل حاصل است ـ، بلکه توسعه تکامل دین از رهگذر واکاوی و استخراج ذخایر نهفته باطنی دین و عرضه و ارزانی کردن آن به عقول و قلوب انسانهایی است که با هیچ دانشی قادر به فهم فقیهانه و کارشناسانه و انسانشناسانه و هستیشناسانه احکام و آموزههای دین نیستند. امامت یعنی «جزئینمایی» دین کلی یا کلیات دینی.
حکومت افغانستان، گویا درتلاش است برای مشورت گیری از نمایندگان مردم درخصوص آزادی ۴۰۰ زندانی طالبان “لویه جرگه” برگزار کند. درتبیین حاشیه ی این موضوع، چند نکته قابل تامل به نظر می رسد.
میوهای که اشرف غنی میخواهد از درخت سمّی لویه جرگه بچیند تبرئه خودش است. او به دستور امریکا مجبور است تروریستان را آزاد کند؛ امّا آن را به نام لویه جرگه ختم میکند و میخواهد شرکتکنندگان لویه جرگه را روسیاه نماید. غافل از اینکه مردم فریب این نیرنگها را نخواهند خورد.
دوستان ما و هزارههای ارگنشین در عین حال که میدانند لویه جرگه دم روباه است و صلاحیت ندارد، از حالا دست به قلم شدهاند که توجیهی برای این کار پیدا و زمینه فکری برای آن ایجاد کنند.
به نظر می رسد گروه طالبان به همت تلاش های زلمی خلیلزاد، از یک گروه تروریستی ـ شورشی به یک “امارت اسلامی” وجهه ی استراتژیک پیدا کرده و پرچم این گروه در تمام منطقه در اهتزاز درآمده است و دفترهای سیاسی اش در سراسر خاورمیانه، ابتکارات سیاسی ـ دپلماتیک را رهبری می کند.
دهلی نو نیز با توجه به هم گرایی با دولت کنونی کابل و اهمیت حفظ منافع آن در جریان مذاکرات بینالافغانی تلاش خواهد کرد که بحران سیاسی موجود طوری حل شود که به تضعیف دولت کابل و تقویت بیش از پیش طالبان منجر نشود.