عزت و آزادگی
امام حسین علیه السلام با جواب ردی که به آل یزید داد، برای انسانهای روی زمین فهماند که عزت و آزادگی قابل فروش نیست و نمی توان در مقابل مال و قدرت و حکومت، آزادگی را زیرا سوال برد و انسان بالفطره، ذلت پذیر نیست.
امام حسین علیه السلام با جواب ردی که به آل یزید داد، برای انسانهای روی زمین فهماند که عزت و آزادگی قابل فروش نیست و نمی توان در مقابل مال و قدرت و حکومت، آزادگی را زیرا سوال برد و انسان بالفطره، ذلت پذیر نیست.
رفتار و گفتار امام حسین(ع) نسبت به وضعیت امروزی ما هشدار جدی داده به خوبی میرساند که در فرهنگ عاشورا، عزت از آن خدا و مسیر رسیدن به عزت، تقرب به اوست که اگر لازم باشد، باید همه چیز را در این مسیر داد.
برخی از اهل علم گفته اند: ارزش یک انسان مصلح در نزد خداوند متعال از هزار انسان صالح بیشتر است، زیرا مصلح به دنبال نجات جامعه و صالح به فکر نجات خودش است.
در روزگاری که خطر تحریف، تاریخ عاشورا را تهدید میکرد، عالمی از نوادگان امام حسن(ع) و امام سجاد(ع) به نوشتن کتابی همت گماشت که اکنون کتاب او نزد علمای امامیه، ثقهترین کتاب در بین کتابهای مقاتل و مصیبتنامههای حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به شمار میرود.
امام حسین(ع) در روز عاشورا به نکتهای اشاره فرمود که بیانگر اساس گرفتاری امروزی ما نیز میباشد و آن نکته عبارت بود از تأثیر منفی ناپاکی، فساد و لقمهی حرام در سعادت فردی و اجتماعی انسانها.
شواهدی تاریخی داریم که رسول الله (ص) قبل از وقوع آن فاجعه، اشک ریخته اند و در عزای دلبندش سوگواری کرده اند؛ این نشان می دهد که عاشورا، برعلاوه درس ها و عبرت ها، جنبه تاسی به رسول خدا را با خود دارد.
حالا طالبان تن به مصالحه نمیدند و احتمالا فردا مصالحه ای در کار نیست و مخالفان با یک تهاجم اندکی، دارالسلطنه کابل را تحت تصرف در میارند و غنی به لبنان خانه خسور میگریزد و از آنجا به کشور اصلی خود امریکا.
محرم هنگامه به بند کشیدن گریز پایان چون زهیر بن قین است که از محضرخورشید می گریختند.
در فرهنگ و ادبیات شیعه، محرم ماه عزا و ماتم است. گریه کردن و اشکریختن بخش تفکیکناپذیر از فرهنگ و ارزشهای عاشورا است و مورد تاکید امامان و پیشوایان شیعه. پس از انقلاب عاشورا امامان شیعه نه تنها بر “گریه” کردن در عزای امامحسین، که حتی بر تباکی و همانندی با عزاداران حقیقی تاکید کردهاند.
مشکل در جشن استقلال نیست. کدامش کشور است که در باره هویت ملی، آیین های سیاسی و مناسبت های تاریخی خود افسانه سرایی و اسطوره سازی نکرده است؟