چه سرفراز ملتی!؟
این بیماری در رفتار جمعی ما به صورت واضح قابل مشاهده است و فردیت ما را کاملا بلعیده است. پیروزی قومی خود را در سیمای حق‌تلفی و حتا مرگ دیگران می‌بینیم.
سرویس دیدگاه
بازی برد برد یا باخت باخت؟!
جمعیت شیعیان افغانستان به اندازه جمعیت سوئیس و برابر با جمعیت اسرائیل است. به صراحت قرآن کریم و به موجب منشور جهانی حقوق بشر، همچنین بر اساس میثاق حقوق سیاسی و مدنی و میثاق حقوق اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و دیگر اسناد حقوق بشر، بنی‌آدم، از آن جهت که بنی‌آدم و انسان است، چه کم یا زیاد؛ دارای حقوق اساسی، ذاتی و سلب‌نانشدنی است.
هنوز انسانیّت و مروّت و اخلاق در گندابِ «سیاست» نفس می‌کشد!
باید کمی امیدوار بود که هنوز چراغِ انسانیت و مروّت و اخلاق در سپهرِ سیاست و رقابت و روابط بین الملل کاملاً خاموش نشده است و در گوشه‌ای از این گنداب کماکان سو سو می‌زند.
مذهب حنفی و حقوق شیعیان در مناقشه با طالبان
شنیده می‌شود که طالبان نمی‌خواهند برای شیعیان افغانستان حقوق مذهبی شان را به رسمیت بشناسند.
بازخوانی تاریخ
بازخوانی تاریخ و بازآموزی از تلخکامی ها، تیره بختی ها و تاریکی های تاریخی، ضرورتیست بنیادین که می تواند روشنگر اندیشه ی سیاسی، نوسازی دانش اجتماعی و دگرگونی بینش جمعی ما و بخصوص نسل حقیقت جو و بیدار امروز مان گردد.
زمان‌شناسی استاد دانش قابل قدر است
به‌نظر من، دانش بسیار وقت‌شناس است و زمان گفتن این حرف حق دقیقاً زمان کنونی است؛ زیرا گفتگوی صلح در قطر جریان دارد که قطعاً روی نوع نظام آینده نیز بحث صورت خواهد گرفت.
چالش‌ها و پیش‌نیازهای صلح پایدار در افغانستان (قسمت دوم)
مفهوم «صلح پایدار» (Perpetual Peace) در واقع به معنای صلح با قابلیت ماندگاری و تداوم است و به وضعیتی گفته می‌شود که صلح برای همیشه در یک منطقه یا یک جامعه برقرار شده باشد و احتمال بروز بحران تازه و آغاز منازعۀ مجدد به زودی محتمل نباشد.
چالش‌ها و پیش‌نیازهای صلح پایدار در افغانستان (قسمت اول)
«فعلیت جنگ» و «گفت‌وگو از صلح»، یا «جنگ بالفعل» و «صلح بالقوه»، داستان چهار دهۀ تاریخ سیاسی جامعۀ افغانی است.
فضای دو قطبی در مذاکرات صلح افغانستان
دخالت نظامی و سیاسی خارجی نه‌تنها عاملی در جهت پیشبرد مطالبات اساسی جامعه افغانستان نبوده، بلکه هر روند درون‌زایی را مختل کرده و دوقطبی‌های شدیدی را به وجود آورده که بر روند مذاکرات صلح سایه افکنده است.
جمهوری‌خواهان؛ ضرورت مقابله با تفرقه
طالبان از همان ابتدای مذاکرات و گفت‌وگوهای صلح، تاکتیک تفرقه را سرلوحه برنامه‌های خود قراردادند؛ اما برخی از کنشگران و جریان‌های سیاسی که دندان طمع را برای سهیم شدن در قدرتی پسا مذاکرات و پسا توافق، تیز کرده بودند، متوجه این تاکتیک کهنه و ابتدایی نشدند یا آن را جدی تلقی نکردند.