
جنگ در سایۀ صلح و صلح در سایۀ جنگ
با آغاز و تداومِ مذاکرات صلح میان جمهوریت و امارت در قطر، آتشِ جنگ و خشونت در اغلب مناطق ناآرام، شعلهور و تشدید گردیده است.
با آغاز و تداومِ مذاکرات صلح میان جمهوریت و امارت در قطر، آتشِ جنگ و خشونت در اغلب مناطق ناآرام، شعلهور و تشدید گردیده است.
از ابتدای ورود آمریکا به افغانستان، این سوال خلق شد که آمریکا در افغانستان چه میخواهد؟ برای پاسخ به این سوال، دو دیدگاه به وجود آمد …
طالب، داعش یا هر گروه کینه توز و خون خوار دیگر، درواقع دستهای است که از آستین ناپیدای یک شیطان برآمده و عمل می کند. این همان شیطان بزرگ است که با حرص و آز، مرز منافعش را این سوی مرزهای کشور ما کشیده و جبهه جنگ سلطه جویانه اش را در میان شهرها و خانه ها و مزارع قریه های ما بر پا کرده است.
سیاست یک بام و دو هوای ایالات متحده، نشان می دهد که آنها و طالبان دست شان در یک کاسه هست و هرکدام برای حفظ جان یک دیگر، دست به دست هم داده اند اما آن چه در این میان قربانی اصلی محسوب می شود، ملت مظلوم و ستم کشیده افغانستان است.
گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی به پاکستان رفته است ولی تمام مذاکراتش پشت در های بسته صورت میگیرد.
آیا مذاکرات پشت پرده آقای حکمتیار بخاطر منافع ملی است؟ اگر به نفع افغانستان است چرا با رسانه ها شریک ساخته نمیشود.
تقصیر احزاب پوشالی و سران خودخواه اگر در این گونه فجایع بیش از دولت بیکفایت نباشد، قطعا کم نیست. بنابراین، مردم بیش و پیش از دولت باید سراغ اینها را بگیرند تا تکلیفشان را با مردم روشن نمایند که در این وسط چه کاره اند و چرا برای جلوگیری از بدبختی، کاری نکردند و نمیکنند؟
عبدالله میداند اگر طرف طالبان تنها دولت کابل باشد، آنها خواهند توانست تمام خواستههایشان را به هیات صلحی که او ریاست اسمی آن را دارد، تحمیل کنند.
ممکن است دکتر عبدالله باردیگر طالبان را در کابل و خود را در پنجشیر ببیند و مجبور شود خود او اینبار نقش احمدشاه مسعود را بازی کند. در این صورت نیاز به حمایت کشورهای دوست دارد.
دره ی میدان در چند قدمی پایتخت سالهاست قربانی میگیرد، ده ها سالست که مردم مناطق مرکزی در چنگال کرکسان شکار می شوند.
دردمندانه باید گفت ما قربانیان نیز در پدیدآمدن این نامردمی ها و قربانی شدن ها شریک هستیم! زیرا گفته اند در وقوع ستم دو کس شریک است: یکی که ستم می کند (ستمگر)، و دیگری آن که ستم می پذیرد!