در فاز دوم مذاکرات دوحه، احتمال ایجاد حکومت موقت تقویت شده است. برخی از مذاکره کنندگان نیز بعید دانسته اند که طالبان در نظام کنونی ادغام شوند بلکه آنان خواهان تشکیل حکومتی به رهبری و محوریت خودشان یا حداقل احراز بخش غالب و مهم قدرت هستند.
تنها چیزی که بزرگواران ندارند ویژگیهای رهبریست؛ زیرا رهبر کسی است که با کلان نگری و ژرف اندیشی، شایستگیها و استعدادهای یک جامعه و یک مردم را شناسایی و کدرسازی نموده سپس به سمت و سوی موقعیتهای مناسب و مهم هدایت و مدیریت میکند.
پاکستان می خواهد دولت آینده ی افغانستان در محوریت و رهبری طالبان شکل بگیرد.
پاکستان میخواهد طالبان توزیع گر قدرت باشند و در واقع خودش کلید این توزیع قدرت و تشکیل دولت را در دست داشته باشد.
استاد حاج محمد محقق در توجیه تقبل پست مشاوریت از سوی رئیس جمهور غنی، گفته است به خاطر دفاع از جمهوریت این کار را کرده ام. در این ارتباط چند نکته را خدمت ایشان و هواداران وی یاد آوری می کنم.
اشرفغنی احمدزی در نتیجه عملکردهای غلط خودش تجرید و منزوی شده. هرچه«افغانیت و اسلامیت» کرد، حتی از طرف همان افغانیتخواهان دو آتشه و مدعیان اسلامیت، مورد لطف و مرحمت قرار نگرفت.
حفظ وحدت و همبستگی و دوری از تفرقه کلید موفقیت ما در رسیدن به اهداف ماست. بیایید همدیگر را با سلیقه ها و گرایش های متفاوت پذیرفته و همه با هم برای تعیین سرنوشت خود تلاش کنیم.
اشرف غنی میداند که برای بقا، نیازمند بازی همزمان و زیرکانه در دو جبهه است. از یکسو باید با طالبان مذاکره کند و از سوی دیگر، باید به فکر مهار کسانی باشد که به نمایندگی از دولت تحت رهبری او در دوحه حضور دارند، اما او را نمیخواهند و برای کنار زدنش از قدرت، از حکومت موقت دم میزنند.
امیدواریم که شیعیان هزاره تبار پاکستان از اشتباهاتما عبرت بگیرند نه الگو؛ تا دچار محاسبات غلط نشوند و برای تجرید و جدا شدنشان از بقیهی شیعیان و دیگران اقدامی نکنند که خانمانسوز است و جبران ناپذیر.