حکومت، طالبان، حلقات فاشیستی و قدرت‌های خارجی اگر «پیام» این همبستگی بی‌سابقه‌ی هزاره‌ها در حمایت از «مقاومت مردمی» را درک نکنند و قطارِ سرکوب و کشتارِ هدفمندِ این مردمِ آرام و صلح‌دوست و مدافعِ جمهوریت را متوقف نسازند؛ باید منتظر گسترش جبهۀ مقاومت و تشکیل هسته‌های «مقاومت مردمی» در درّه‌صوف و قره‌باغ و قیاق و سرپل و غور و دایکندی نیز باشند.
به نظر می رسد رئیس جمهور بایدن از ابزار‌های فشار و چانه‌زنی که ترامپ در تعامل با محیط‌های ژئوپلتیک یا قدرت‌های جهانی تولید کرده، صرف‌نظر نخواهد کرد. اما اینکه بایدن کاملا با همان آهنگ دوره ترامپ سیاست‌های گذشته را در قبال چین ادامه می دهد یا مسیر‌های جدیدی بر می گزیند که متناسب با شاکله رفتاری حزب دموکرات امریکاست، هنوز مشخص نیست.
در شرایطی که حکومت از لحاظ سیاسی و نظامی تحت فشار طالبان و برخی رهبران احزاب و گروه های سیاسی قرار دارد و شمشیر تیز طالبان در حال بریدن گردن جمهوریت است، درگیر شدن حکومت با مردم هزاره که صادق‌ترین حامی حکومت است نهایت بی‌تدبیری و جهالت می‌باشد و مشکوک به نظر می‌رسد.
طالبان می‌داند که بایدن ـ حتّی با خروج نیروهای نظامی خود ـ می‌تواند با حمایت قاطع از حکومت افغانستان و فشار بر پاکستان، این گروه را از رسیدن به قدرت مطلق بازدارد و در پذیرش آتش‌بس و سازش با حکومت افغانستان ناگزیر نماید. چیزی که خواست مردم و حکومت افغانستان است.
حکومت افغانستان باید بفهمد که از نظر سیاسی در آستانه ی گسست و انزوای هولناکی قرارگرفته است. شکست مذاکرات دوحه به معنی پیروزی غنی و تیمش نیست بلکه به معنی تعلیق یک پروسه ی امید و توقف پیشرفت سیاسی است.
بارها و بارها از زبان رهبران سیاسی و نخبگان در نطق های تلویزیونی شنیده ایم که ایالات متحده امریکا قوی ترین ارتش دنیا را دارد. برخی اما در شگفتند که ایالات متحده امریکا با در اختیار داشتن این قدرت نظامی منحصر به فرد چه طور نتوانسته است پس از نزدیک به دو دهه در جنگ افغانستان برنده باشد.
مقامات دولتی ایالات متحده امریکا در مورد جنگ در افغانستان هر ادعایی ممکن است بکنند، طالبان اما می دانند که آنها برنده شده اند.
پرسش مهمتر اینکه چرا به خاطر فاجعه غمبار بهسود گردهم جمع نشدید؟؛ تا یک تصمیم واحد و سازنده می‌گرفتید و از بیانیه‌های پراکنده، تنش آلود و بدون پشتوانه جلوگیری نموده یک بیانیه‌ای مشترک و با پشتوانه‌ای قدرت جمعی صادر می‌نمودید؟
چرا دولت به درۀ مرگ (جلریز) که به مدت دو دهه، گلوگاه و جولانگاهِ راه‌گیری، گردن‌زنی و آدمکشیِ طالبان بوده است، لشکرکشی نمی‌کند؛ ولی به بهسود و قلمرو مقاومت که مطیع و حامی و همکار دولت هستند، لشکرکشی می‌کند و مردم غیزنظامی حامی دولت را به خاک و خون می‌کشد؟!
شما که شاهدید خاصه در این عصر و شرایط، کارت بانکی راه تنفس فرد و خانواده‌اش است. چرا از یک هفته نه از دو روز قبل یک پیامک نمی‌دهید که مشتری محترم، کارت بانکی شما از فلان تاریخ برای این منظور تا بهمان تاریخ مسدود خواهد شد؟