آن مصلحت کلان که عامل سکوت مراجع تقلید می شود، پرهیز از تشدید جنگ های فرقه ای و مذهبی است که مبادا سراسر جهان اسلام را به کام خود فرو برند. لذا، آنان در عین حالی که از این دست فجایع عمیقا متأثر و اندوهگین می شوند، نهایت خویشتنداری را نیز پیشه ی خویش می سازند.
زمان آن است که شیعیان؛ به خصوص سیاست‌مداران و سران گروه‌های خرد و کلان به خود آیند، شرایط امروز و فردا را به درستی مطالعه کنند و برای نجات مردم خود راه‌حلّی بجویند.
بی‌تردید یکی از اهدافِ حملۀ خونبار به مرکز آموزشی سید الشهدا، ایجاد شکاف و فاصله میان مردم و جمهوریت و تحریکِ افکار عمومی علیه نظام کنونی در بحبوحۀ مذاکراتِ صلح و خروج نیروهای امریکایی و تضعیف موضع دولت در این موقعیت خطیر بوده است.
یک روز عزای عمومی خوب است، ولی این گروه حاکم اگر کمی “مردانگی” میداشتند، بر سر گور این دختران دانش آموز دشت برچی و پسران دانش آموز لوگر حاضر میشدند و از آنها درخواست عفو و بخشش گناهان خود را میکردند. هیچ گناهی بزرگتر برای یک دولت، حکومت یا رژیم از عدم تآمین امنیت شهروندان اش نیست.
با خروج نهایی امریکا و متحدینش از افغانستان این کشور با یک آینده غیرقابل پیش بینی روبرو می شود. با این وجود این رویداد ممکن است تمام سهامداران افغانستان را گردهم جمع نماید.
سال هاست هزاره ها را در شاهراه ها، مکاتب، مدارس، اموزشگاه، زایشگاه، ورزشگاه، تجمعات، تظاهرات و… می کشند. اما تا این دم، هیچ کس به جرم این کشتار هدفمند و سیستماتیک، دستگیر و محاکمه نشده است.
تا از این رهبران و احزاب خانوادگی شان عبور نکنیم و به یک جریان انقلابی ارزش محور که فراتر از قوم و نژاد و منطقه و سمت بیندیشد نرسیم، بعید است که بتوانیم از وضعیت کنونی خارج شویم
فعلا و الآن این سیاست ورزی وقیحانه نخبگان هزاره به اوج خود رسیده است؛ زیرا برخی شان از پاکستان برگشته در همایششان از پاکستان و طالبان به نیکی یاد می‌کنند و حامیانشان نیز تقصیر تمام جنایت‌ها را به گردن دولت می‌اندازند و برخی دیگرشان تمام قد پشت دولت ایستاده همه‌ی گرفتاری و جنایت‌ها را به آدرس طالبان حواله می‌دهند.
دیروز نوجوانان لوگر، امروز فرشته های نازنین، دانش آموزان کابل ( دشت برچی). بازهم ارگ آنرا تروریست نامید و “شدیدآ ” محکوم نمود و سپیدار آنرا حمله ” بزدلانه ” نامید. طالبان که خود را آماده حکومت کردن در کابل میسازند هم آنرا محکوم نمودند و داعش را مسئول شمردند. جالب است که دیگر از مبارزه علیه داعش در سخنرانی های پرطمتراق مسئولین امنیتی خبری نیست. امری که به طالبان اجازه میدهد تا دولت را به تبانی با داعش متهم سازند.
قربانی کودکان معصوم و افراد بیگناه مان وقتی پایان می یابد که مشاوران بیکار و سرپرستان بی مسئولیت هزاره از دولت بیرون آیند و امنیت مردم را به خودشان بسپارند وگرنه چرخ هزاره کشی هم‌چنان خواهد چرخید…