طی چند سال گذشته، ده‌ها حمله تروریستی هدفمند، غیر نظامیان شیعه را در مسجد، مصلی، مدرسه، باشگاه ورزشی و مؤسسات آموزشی به خاک و خون کشیده است و حتی نوزادان تازه متولد شده و مادرانشان در بیمارستان زنان و زایمان هم از حملات تروریستی در امان نمانده‌اند.
نوع واکنش مراجع عظام تقلید به رویداد اخیر که متفاوت از گذشته بود، در نوع خود کاملا تازگی داشت و پیام روشنی به حکومت افغانستان می رساند که به عنوان آخرین فرصت ها نگذارد مردمی که در چارچوب عمل داخل نظام و حکومت، صبر کرده اند، به رویکرد غیر حکومتی روی آورند.
اسلام آباد که طالبان را بعنوان ابزارى براى نیل به اهداف چند جانبه خود ایجاد نموده، در طول حیات استخباراتى این موجود عجیب الخلقه، نه تنها از تقویت آن در تغیر موازنه قدرت به نفع خود در مقیاس افغانستان کار گرفته بلکه بنابر نیاز خویش، از تضعیف و معامله روى طالب نیز در زد و بند هاى خارجى و امتیازگیرى از قدرتهاى بزرگ، موذیانه بهره جویى نموده.
افغانستان بیست سال پس از حضور امریکا در استانه تحول بزرگ قرار گرفته است. یکی از پرسش های مهم، این است که با خروج نیروهای امریکا شرایط سیاسی و امنیتی کشور چگونه خواهد شد و خروج آمریکا از افغانستان چه پیامدهای منطقه ای را به دنبال خواهد داشت؟
در دودهه اخیر شیعیان در زیر چتر حمایتی دولت افغانستان زندگی کرده‌اند. اگرچه ناعدالتیهای بسیاری را شاهد بودند اما همین حمایت نیم‌بند، چتر امنیتی نسبی برای آنها بوجود آورده بود. در صورت هرگونه کودتا یا سقوط دولت و شروع جنگ، شیعیان شاهد بیشترین آسیب خواهند بود.
این‌که مشاور اشرف غنی چه حرف نادرستی در باره‌ی فاجعه‌ی اخیر زده است؛ یا فلان خبررسانی خارجی، چه عنوانی را در باره‌ی شهدای سیدالشهدا به کار برده است و یا فلان حیوان بی‌دم در پارلمان از کجای خود چه صدایی کشیده است و… همه در جای خود، نیاز به بحث و یادآوری دارد، اما به گمان من، در شرایط کنونی اولویت ندارند؛ در شرایط فعلی که این رخداد تلخ، تمام دنیا را تکان داده است؛ ما نیاز به مباحث اساسی‌تری داریم.
آن مصلحت کلان که عامل سکوت مراجع تقلید می شود، پرهیز از تشدید جنگ های فرقه ای و مذهبی است که مبادا سراسر جهان اسلام را به کام خود فرو برند. لذا، آنان در عین حالی که از این دست فجایع عمیقا متأثر و اندوهگین می شوند، نهایت خویشتنداری را نیز پیشه ی خویش می سازند.
زمان آن است که شیعیان؛ به خصوص سیاست‌مداران و سران گروه‌های خرد و کلان به خود آیند، شرایط امروز و فردا را به درستی مطالعه کنند و برای نجات مردم خود راه‌حلّی بجویند.
بی‌تردید یکی از اهدافِ حملۀ خونبار به مرکز آموزشی سید الشهدا، ایجاد شکاف و فاصله میان مردم و جمهوریت و تحریکِ افکار عمومی علیه نظام کنونی در بحبوحۀ مذاکراتِ صلح و خروج نیروهای امریکایی و تضعیف موضع دولت در این موقعیت خطیر بوده است.
یک روز عزای عمومی خوب است، ولی این گروه حاکم اگر کمی “مردانگی” میداشتند، بر سر گور این دختران دانش آموز دشت برچی و پسران دانش آموز لوگر حاضر میشدند و از آنها درخواست عفو و بخشش گناهان خود را میکردند. هیچ گناهی بزرگتر برای یک دولت، حکومت یا رژیم از عدم تآمین امنیت شهروندان اش نیست.