با طرح مجدد این موضوع توسط روزنامه جمهوری اسلامی، تصور خطا و اشتباه کم‌رنگ و گمانه غرض‌ورزی این روزنامه پررنگ شد. جدای از قضاوت درباره اشتباه و یا عمد بودن مطالب روزنامه جمهوری اسلامی درباره افغانستان، در این ارتباط چند نکته وجود دارد که مطالعه آن خالی از فاید نیست.
برخلاف دهه ۱۹۹۰ میلادی، ایران و روسیه اکنون منافع اتصالی بسیار جدی در افغانستان دارند.
در اینکه روزنامه جمهوری اسلامی، تیتر مزخرفی زده و مطلبی نادرستی را بیان کرده شکی نیست. مردم افغانستان باهم برادر هستند و روابط که شیعه و سنی در افغانستان باهم دارند، در دنیا بی نظیر است.
مدتی است که نام قطر و پایتختش دوحه، با مذاکرات صلح بین‌الافغانی گره خورده است و هیئت‌های دولت و طالبان هر از چندگاهی راهی قطر شده در هتل‌های شیک ظاهرا در مورد صلح باهم گفتگو می‌کنند.
هیات عالی رتبه افغانستان به رهبر داکتر عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی مصالحه ملی که چند روز پیش برای از سر گیری مذاکرات صلح به دوحه قطر رفته بود پس از پس از دو روز نشست با هیات طالبان به نتیجه خاصی نرسید.
رهبری هیأت مذاکره کننده طالبان، ایجاد یک نظام قوی متمرکز را راه حل برای افغانستان خوانده است! اما واقعیت امر اینست که موجودیت نظام قوی متمرکز که قبلا توسط حامد کرزی و فعلا توسط اشرف غنی و ملا غنی حمایت می شود، عامل اصلی و اساسی مشکلات افغانستان می باشد.
واقعیت تلخ این است که هنوز تفکر طالبانی و منطق عمل تخریبگرانه میداندار عمل و فکر در افغانستان است.
وحدت و اتفاق رمز پیروزی است، این حقیقت ساده را همه میدانند. در عین اینکه همه میدانیم درد چیست و درمان آن کدام است، باز هم هر روز سر مسائل جزئی مشغول خودزنی هستیم!
طالبان به جز شهرهای کوچک و دشت های افغانستان تا به حال موفق به کنترل یک شهر مهم در افغانستان نشده است.
حدود یک هفته قبل رییس ستاد مشترک ارتش بریتانیا با صراحت تمام گفت که طالبان در میان مردم پشتون نفوذ دارند اما(۶۰٪) مردم افغانستان که غیر پشتون هستند، آنها را نمی‌خواهند.