زندهیاد محمدسرور رجایی در مورد رابطهی دو ملت ایران و افغانستان به “خونشریکی” باورمند بود. چیزی فراتر از اشتراکاتی مثل دین، تاریخ، فرهنگ، بعضا زبان و مذهب که اکثر سیاستپیشهگان هردوکشور، گاهگداری بیشتر از سرخدازدگی به بازشماری آنها اقدام میکنند.
علیرغم تمامی کاستی های داخلی و خارجی پس از گذر از حاکمیت سیاه طالبان ، بارقه های امید فراوانی برای زنان افغانستان به وجود آمد ، بارقه هایی که با وجود سخت کوشی و همت والای زنان آن به ارزش های ماندگاری تبدیل شد، ارزش هایی که حتی برای زنان منطقه نیز نوید بخش ضرورت بر تغییراتی است که می توان با اهتمام و پایداری بدان دست یافت.
درست در زمانی که دولت کابل به نظر می رسد تلاش می کند بر هر پایه شکسته ای بایستد و همان طور که تیک تاک های ساعت مراحل پایانی خروج نیروهای امریکایی از افغانستان را نشان می دهد، طالبان افغانستان در حال اثبات دیپلماتیک خود در منطقه می باشند.
طالب بر زور استوار است. دولت زور بنشاند، بیخ طالب کنده است و ستون فقراتش یعنی زورش درهم میشکند؛ اما شکستاندن ستون فقرات طالب، جمعیت قوم پشتون و داعیهی قوم برتر و حکومتطلبی آنها را قطع نخاع و فلج میکند.
خیزشهای مردمی، مخالفت اشرف غنی با کنارهگیری و سرکشی طالبان اکنون بحران افغانستان به بنبست رسانده است و از مسیری که امریکاییها طراحی کرده بودند بیرون برده است.
درمیان چهره های شاخص، حضور امیرمحمداسماعیل خان فرمانده مشهور جهادی و یکی از شخصیت های اثر گذار سیاسی همراه با نیروهایش در سنگر مدافعین شهرهرات، هم به مردم هرات اطمینان بخشیده است، هم به نیروهای مدافع؛ و هم به شخص خودش فرصت دیگرباره ای را آماده ساخته است که تجربه های تلخ و شیرین گذشته خود را برای بهره بردن سازنده از این فرصت پیش آمده، بروز رسانی کند.
غدیر، عصاره و نتیجه آفرینش و خلاصه مکتب وحی است. غدیر، تنها واقعه ای تاریخی نیست؛ بلکه اساس دین و ثمره نبوت است. غدیر، مجموعه وقایعی سرنوشت ساز و خطبه آن، قانون نامه زیربناییِ اسلام است که چکیده آن، جمله «مَنْ کُنْتُ مَوْلاه فهذا عَلیٌ مَوْلاه» می باشد.
عمران خان با حالتی مستأصل به مغالطه در اعداد و ارقام متوسل شده و به دولت افغانستان میگوید باید اثبات کنید که ۱۰ هزار نیروی جنگی طالب از پاکستان به افغانستان منتقل شده است.