دیگر کسی از فرصتهای طلایی برای بازسازی افغانستان صحبت نمی کند. ۲۰ سال پیش مردم هوای دیگر داشتند، شوق اینکه افغانستان دمکراسی را به تجربه بگیرد و آرامش و صلح در این کشور باز میگردد، مردم امیدوار و خوشحال بودند، اما امروز تمام آن فرصتهای طلایی سوخته است، افغانستان جنگ است و جوی خون جاری!
یک ناظر بیطرف وقتی مشاهده میکند که طی سالهای اخیر کشورهایی با ایدئولوژی و راهبرد و منافعِ متضاد و متخاصم (امریکا، روسیه، پاکستان، ایران، چین و …) یا از طالبان حمایت میکنند و یا وارد تعامل با آنان شدهاند و یا حداقل وجود گروه مذکور را پذیرفتهاند؛ عمیقاً دچار حیرت میشود و از خود میپرسد: این گروه متحجر و مرگآفرین، چه مزیّت و فضیلتی در سالهای اخیر کسب کرده است که مورد توجه دولتها و قدرتهای متضاد و متخاصم قرار گرفته است؟
تصرف قصر مارشال دوستم بوسیله طالبان قند شیرینی بود بر کام اشرف غنی و کرزی که لذتی بی پایان داشت، خلیل زاد نیز بهمان پیمانه نئشه شد و لذت برد، احدی ، ذاخیلوال و دیگر ناسیونالیست های پشتون نیز لذت بردند و در این خط سیر با طالبان همراه و همسویند!
در تاریخ از مدافعان جمهوری اسلامی افغانستان به نیکی یاد خواهند کرد. این مسیر بسوی آینده توسعه یافته و آزادی ملت افغانستان است، اما سوگمندانه چندان در دسترس نیست.
بر اساس گزارشها عمیر نارویی، برادر یکی از فرماندهان گروهک تروریستی جیشالعدل (جیشالظلم) در پاکستان به نام حاج ظاهر، توسط گروه شورشی طالبان کشته شده است.
بازهم محرّم از راه رسید؛ ماه عشق و فداکاری، ماه عزّت و غیرت و ماه توکّل و اعتماد به خدا. این ماه، سال یکبار از زندگی ما عبور میکند تا از او بیاموزیم و اندیشهها و رفتارمان را در ترازوی او بگذاریم که چقدر وزن دارند. محرّم، خود را به ما نشان میدهد تا برخی از ارزشهای انسانی در زیر گردوغبار زندگی روزمره و گرفتاریهای زمانه کمرنگ و فراموش نشوند.
جامعه جهانی؛ اگر در شرایط دشوار امروز در مقابله با تروریستها، در کنار مردم افغانستان ایستاد نشوند و حمایتهای همهجانبه به عمل نیاورند؛ فردا شاهد تولد ژن جهش یافته تروریسم خواهند بود که مقابله با آن سخت دشوار است.
اشرف غنی رئیس جمهور، رهبران سیاسی و سران حکومت را فراخوانده و درباره مقابله با طالبان از آنها مشوره گرفته است. سخنگویان حکومت گفته اند رئیس جمهور و رهبران سیاسی تصمیم گرفتهاند که از خیزشهای مردمی حمایت کنند!