
سبک مدیریت اشغالگری!
طالبان را به عنوان یک گروه می توان نام گرفت اما تحمیل عنوان “امارت اسلامی” را هرگز نمی توان قبول کرد زیرا هنوز نوع نظام و حکومت تعیین نشده است. با این وضعیت با طالبان سرکردن مشکل خواهد شد.
طالبان را به عنوان یک گروه می توان نام گرفت اما تحمیل عنوان “امارت اسلامی” را هرگز نمی توان قبول کرد زیرا هنوز نوع نظام و حکومت تعیین نشده است. با این وضعیت با طالبان سرکردن مشکل خواهد شد.
طالبان هنوز باور نکردهاند که با این سرعت و سهولت، بام بلند دنیا را تسخیر و سران و سرداران جمهوریت را متواری کردهاند. آن دسته از تفنگدارانِ موتورسیکلتسوارِ طالبان که اینک در ارگ و سپیدار و پارلمان و کاخهای دوستم و عطا و اسماعیل خان و … قدم میزنند، یقیناً گهگاه از خود میپرسند که ما خوابیم یا بیدار! آنچه میبینیم رؤیاست یا واقعیت!
بررسی افکار عمومی در افغانستان نشان می دهد غالب مردم این سرزمین، تصور می کنند ملایمت رفتاری این روزهای طالبان، فریبی است که فقط تا زمان تسلط کامل آن ها بر قدرت دوام خواهد یافت.
سوال اینجا است که طالبان چرا همه جا را به اصطلاح با زور گرفتند ولی در دهنه دره پنجشیر توقف کرده حمله نمیکنند؟
فعلن زمان سخن گفتن از دور اندیشی و اینکه از کجا معاش می گرفتم یا نمی گرفتم نیست. باید اشاره می کردند؛ اگر خواست های ملت در این دولت فرضی محقق نشود، همین جمعیت اینبار سکوت نخواهند کرد و قیام سرتاسری شکل می گیرد.
قیام و شهادت امام حسین (ع) در نزد عالمان و شاعران و دانشمندان اهلسنّت جایگاهی کمتر از دانشمندان شیعه ندارد. بسیاری از این دانشمندان درباره شخصیت و قیام امام حسین (ع) کتاب نوشته، شعر گفته و اظهار نظر کردهاند.
احمد ابن حنبل، یکی از امامان چهارگانه اهلسنّت در مسند خود به نقل از راویان متعدد مینویسد: «پیامبر، حسن و حسین را به سینه خود میچسباند و فرمود: «خدایا! من این دو را دوست دارم، تو نیز آنها را دوست بدار.»
آزمون بزرگ طالبان تازه شروع شده است. جنگیدن، ویران کردن و کشته و کشتهشدن آسانتر از حکومت کردن است. طالبان باید بتوانند اسب غرور و تکبر خود را لگام بزنند و اندیشه و همّت خود را از انحصارگرایی قومی، زبانی و مذهبی فراتر پرواز بدهند.
طالبان در میان انبوهی از ناباوری، کابل را تصرف کردند و دوباره داستان “امارت اسلامی” آغاز شد. اما این آغاز به نظر من، همینگونه شگفتیزا پیش نخواهد رفت. وقتی کمی هیاهوها فروکش کند، طالبان با چند مشکل مواجه خواهند شد.
درس نهم امام حسین (ع) به ما این است که مبارزه برای اصلاح جامعه گرفتاری، دشواری و سختیهای زیادی دارد. شهامت و بردباری را نباید از دست و در مواقعی چنین دشوار و کمرشکن تنها به خدای متعال باید تکیه کرد که او شهامت دهنده و صبر بخش است.