عبدالسلام ضعیف سفیر سابق طالبان در اسلام‌آباد، در یادداشتی تحت عنوان «نظام‌ها می‌آیند و سقوط می‌کنند» از رفتار طالبان اعلام انزجار کرده و با طعنه به این گروه گفته است که بدترین نظام‌ها، نظام‌هایی هستند که دل ملت خود را بشکنند.
رویداد یازدهم سپتامبر سناریویی بود که براساس آن دامنه نفوذ و مانور سلطه قدرت های فرا منطقه ای افزایش یافت؛ کشورهای عقب نگهداشته شده بیشتر در بحران فرو برده شد؛ ورژن افراط گرایی و گروه های تروریستی تقویت شد.
از مجموع رویدادهای کشورهای مسلمان نشین، خصوصا اوج گیری گرایش های قشری گرایانه شریعت مدارانه در قالب حلقه های فکری و سیاسی و اجتماعی افراطی چنین به نظر می رسد که مسلمانان نیاز به یک رنسانس دارند تا بتوانند به زیست محترمانه و با عزت خویش در جهان امروز قادر شوند.
بقدرت رساندن طالبان و نقض آشکار حقوق بشری توسط آنان و برخورد خشونت بار و دور ازکرامت طالبان با زنان، شرم بزرگ برای جامعه بین المللی و لکه ننگ برای لیبرال دموکراسی غرب می باشد.
اصلا چه فرقی می کند که مثلا ملا خیرالله خیرخواه وزیر فرهنگ باشد یا وزیر مخابرات. برای این آدم فرهنگ و مخابرات یکی است و از هیچکدام بویی نمی برد.
بیش از سه صد و چند نویسنده، هنرمند و شاعر ایرانی طی نامه‌ای از مقاومت پنجشیر اعلام حمایت کرده‌اند. دیروز کوچه‌ای در تهران نیز “پنجشیر” نام‌گذاری شد. کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی هم دوامدار درد و داعیه مقاومت را فریاد می‌کنند.
طالبان امروزی نیز کدام تفاوتی با طالبان پیشین نکرده‌اند. همان نئاندرتال‌هایی که بودند، هنوز هم هستند.
چین به عنوان یک قدرت نوظهور اقتصادی در برابر نظم مبتنی بر حقوق بشر جهانی وبلوک لیبرال دموکراسی یک چالش بزرگ به حساب می‌آید.
کابینه طالبان، واقعیت‌های زیادی را آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که آینده افغانستان به کدام سمت می‌رود و دانش و تحصیلات در آن چه جایگاهی دارد.
طالبان، بخش عمده ای از اعضای کابینه خود را معرفی و به رغم ادعای پیشین خود مبنی بر همه شمول بودن کابینه، تمام مقامات حکومتی را از اعضای معروف و برجسته خود انتخاب کرده اند.