بیش از سه صد و چند نویسنده، هنرمند و شاعر ایرانی طی نامهای از مقاومت پنجشیر اعلام حمایت کردهاند. دیروز کوچهای در تهران نیز “پنجشیر” نامگذاری شد. کاربران ایرانی شبکههای اجتماعی هم دوامدار درد و داعیه مقاومت را فریاد میکنند.
طالبان، بخش عمده ای از اعضای کابینه خود را معرفی و به رغم ادعای پیشین خود مبنی بر همه شمول بودن کابینه، تمام مقامات حکومتی را از اعضای معروف و برجسته خود انتخاب کرده اند.
افغانستان در دهبیست سال اخیر به یک روایت جدید نیاز داشت. سیاستمداران افغانستان نتوانستند این خلا را شناسایی و پاسخ بگویند. اما مسعود جوان درست در یک بزنگاه تاریخی، توانست ظهور کند و به این نیاز مبرم پاسخ بگوید. حالا او خالق “روایت جدید” و بدیع برای مردمان این دیار است.
گروه طالبان پس از سه هفته بالآخره کابینه حکومتش را ناوقت روز سهشنبه ۱۶ سنله اعلام کرد. در این کابینه جز اعضای سابق و جدید گروه طالبان حتا یک نفر نه از شخصیتهای ملی، نه از گروههای سیاسی ونه از اقشار اجتماعی جامعه افغانستان کسی حضور دارد.
یکی از چیزهایی که در این روزها شاید تعجب هر ناظر بیرونی را برانگیزد، اعتراضات خیابانی بانوان در شهرهای افغانستان است. پس از اشغال کابل بهدست طالبان، این بانواناند که با راهاندازی راهپیماییهای خیابانی، حاکمیت جهل طالبانی را به چالش میکشند. واقعیت غیر قابل انکار این است که شمار بانوان در همه این اعتراضات بیشتر از مردان بودهاست. چرا؟ گپ چیست؟
طالبان یک گروه یکپارچه و متحد نیستند. همین اکنون این گروه به پنج شاخه یا بیشتر تقسیم گردیدهاند. مهمترین این شاخهها، شبکه حقانی است که خود را “فاتح کابل” میداند و بر تمام نهادهای امنیتی مسلط است.
بعد از سقوط طالبان در سال ۱۳۸۰ و موافقتنامهی بُن، پشتونهای دست اندرکار در حکومت به شمول کرزی و غنی، از حضور اقوام دیگر در ردههای تصمیمگیری و پُستهای بالای حکومت، سخت در رنج و عذاب بودند، اشرف بیشرف طوری برنامهریزی کرد که قوم تمامیتخواه و زورگو، قدرت را دربست در اختیار بگیرد.