سرویس دیدگاه

طالبان

حقِ مشارکت هزاره ها در رژیم طالبی: خیال تمثیلی.

واقعیت این است که هزاره ها درسقوط افعانستان به کام هیولای رژیم طالب، عنصری بنام “قدرت سیاسی” را از دست نداده اند تا، دریغِ مشارکت سیاسی و افسوس جایگاهِ استراتژیک خودرا درساختارسیاسی بخورند.

افغانستان

یک راه مردی؛ فرار است!

در این روزها قصه های جالبی را در رسانه ها میخوانیم. یک تعداد از بزرگواران داستان خارج شدن (فرار) شان از افغانستان را افسانه سرایی می کنند. قسمی روایت می کنند که گویا شهری را فتح و ملتی را نجات داده اند.

عمران خان

عمران خان قصد فریب رئیس جمهور تاجیکستان را دارد

عمران خان قصد فریب امام‌علی رحمان رییس‌جمهور تاجیکستان را دارد. رییس آی اس آی حکومت پاکستان آمد، ملابرادر و حلقه‌ی درانی را کنار زد و کابینه‌ی حقانی را ساخت. اما عمران خان می‌گوید با طالبان صحبت می‌کند که دولت فراگیر تشکیل بدهد. این درحالی است‌که حلقه‌ی حقانی پیش‌نویس منشور قومی(قانون اساسی) خود را ارایه داد و در پی تعمیم و تسلط اصول اساسی حکومت‌داری خود است.

طالبان

افشای حقایق بیشتر درباره کابینه طالبان

در حال حاضر هشت تن از اعضای این مدرسه در کابینه طالبان حضور دارند اما سوابق اعضای کابینه طالبان نشان می‌دهد که نزدیک به ۲۰ تن از اعضای کابینه طالبان، عضویت مدرسه دارالعلوم حقانیه را دارند.

“و غیره” اندیشی طالبان

دلیل اصلی ترس مردم از امارت اسلامی طالبان دقیقا در این بیانیه ی حوزه ی سوم طالبان نشان داده شده است. نظم طالبان نه بر اساس اخلاق جمعی، نه بر بنیاد عدالت انسانی و نه هم بر اساس شریعت اسلامی است. نظم طالبان بر اساس سلایق و علایق قبیلوی استوار است. هیچ نظام و نهادی لچک ها را به ده سال زندان مجازات نمی کند.

نقش شانگهای در شکل گیری هندسه جدید قدرت جهانی

سازمان شانگ‌های هرچند در قالب برخی همکاری‌های امنیتی شکل گرفت، اما قلمرو کارکردی آن به تدریج به همکاری‌های اقتصادی نیز تسری یافت و این سازمان نقشی ویژه در تحولات و مناسبات بین‌المللی پیدا کرد.

بیدارشویم و خود را دریابیم!

رای ما افغان ها باید به اثبات رسیده باشد وقتی “وطن” نداشتی، هیچ چیزی نداری. بی پایگاه و بی جایگاه استی. اعتبار و عزت از تو رو بر می گرداند، مجبوری خیرات خور و وابسته حمایت سوسیال باشی.

طالبان

نگاه امتی طالبان + ویدئو

هم طالبان و هم احزاب و گروه‌های تندروی که با آن‌ها بیعت کرده‌اند، دولت‌‌های ملی و مرزهای سیاسی – جغرافیایی را به رسمیت نمی‌شناسند و همه کشورهای اسلامی را جغرافیا و قلمرو واحد می‌پندارند.

تحجر و واپس‌گرایی

در ترکیب دولت طالبان، رئیس اجرایی یا قوه‌ی مجریه با عنوان رئیس الوزراء مشخص شده است، یعنی این‌که ما از نگاه ادبیات روزمره هم به قرن نوزده میلادی و دوران عبدالرحمان در افغانستان و دوران قاجار در ایران برگشته‌ایم.