در رژیم گذشته که مزدور بیگانگان بود، قتلهای هدفمند هزاره ها به یک درآمد سیاسی برای برخی جاسوسان تبدیل شده بود، با آمدن طالبان این پدیده شدت بیشتر گرفته است. دلیلش واضح است طالبان با معامله به قدرت رسید و در واقع افغانستان به آنها سپرده شد و بهای این معامله خیانت پیشه چه خواهد بود، خدا میداند.
قبل از آمدن طالبان، مسئول حکومت اشرف غنی و متهم طالبان بودند، حالا مسئول طالبان و متهم داعش شده یک روز شاید فرا برسد که داعش مسئول و کدام گروه دیگری متهم شود، آنچه که واضح است اینکه همه اجزاء یک پروژه اند که گاهی جابجا می شوند.
گروه‌های تروریستی و افراط‌گرا در کندز ریشه در اندیشه‌های مذهبی افراطی دارد. این اندیشه‌های افراطی مذهبی از کذشته‌های دور یعنی از زمان جهاد ضد روس‌ها در این ولایت ریشه‌دوانده است.
این روزهای پر از مصیبت بر مردم افغانستان بطور کلی و بر شیعیان بطور خاص شرایط زندگی را دشوار و غیر قابل تحمل کرده است.
بکار برد اصطلاح ” سیاست مسئولانه و متمدانه “، حرفیست که بار سنگین دارد. طالبان باید در قبال بازیگران خارجی و شهروندان خود افغانستان از سیاست وحشیگرانه دست بردارند.
نوعیت انفجار از جنس حمله‌های گذشته شبکه حقانی با موترهای مملو از مواد منفجره و یا شاید هم جا‌به‌جا کردن مقادر زیاد مواد انفجاری در داخل مسجد در فرصت مناسب است.
انفجار دیروز باید با انتقال مواد منفجره به داخل مسجد در حجم زیاد ودر فرصت مناسب انجام شده باشد. اگر این گونه باشد دیگر کار داعش نیست و نوع انفجار بیشتر شبیه انفجارهای است که در سالهای گذشته شبکه حقانی در کابل و برخی مناطق دیگر انجام داده است.
طالب می خواست از طریق کشتار شیعیان در قندوز، پیام واضح به کشورهای اسیای میانه، منطقه و جهان ارسال کند. طالب در رورهای ۹ و ۱۰ اکتبر با امریکایی ها در دوحه و د رتاریخ ۲۸ اکتبر در مسکو جلسه دارد. انان با برجسته کردن خطر داعش در تحمیل خواسته های خود بر کشورهای جهان است.
مردم هزاره و شیعه افغانستان سالهاست که در معرض نسل کشی، جنایت جنگی و خشونت غیر انسانی در این کشور بوده است. این جنایات که اغلب توسط عوامل ناشناخته و موهوم انجام میگیرد، قربانیان فراوانی تاکنون به جای گذاشته است. اعتراضات مدنی، دادخواهی در سطح بین المللی نیز چندان مورد التفات جامعه جهانی از جمله سازمان ملل قرار نگرفته است.
بتدریج رنگ و رخ حضور طالبان برای مردم در روستاها و شهرها شکل عادی می گیرد. مردم از اینکه رنجرهای طالب جلوی دکان شان بایستد و بوتل آبی را بخرد یا حتی سؤالی بپرسند، شگفت زده نمی شوند، یا وقتی ماشین های طالبان با آن بیرق ها بسرعت سرک ها را بشکافد، سر برنمی گردانند تا ببینند که هستند و به کدام سمت می روند!