اعتراف بدون اعتبار وزیر دفاع پاکستان!

چند روز پیش وزیر دفاع پاکستان در مصاحبه ای زبان به اعتراف گشود و گفت پاکستان بدستور و خواست آمریکا و انگلیس در مدت سه دهه از گروه های تروریستی افراطی اسلامی حمایت کرده است. او از این عمل به «کارکثیف» تعبیر نمود.
شاید از این اعتراف وزیر دفاع پاکستان استقبال شود، و آن را نشانه پیشیمانی اسلام آباد و چرخش در سیاست خارجی پاکستان تلقی گردد؛ اما حقیقت این طور نیست. این اعتراف اصلاٰ نشانه «مثبت» نمی تواند باشد. چون:
-اگرچه اغلب کشور های توسعه نیافته-با وجود برخورداری از منابع طبیعی و انسانی- بویژه کشورهای خاورمیانه در پی تحولات بین المللی و رقابت قدرت های بزرگ ساخته شده اند-نه این که تولد شده باشند-، اما ایجاد کشوری بنام پاکستان در منطقه، آن هم با هویت و ظاهر دینی توسط استعمار انگلیس-مصداق فرضیه ای که دین و مذهب را ساخته و ابزار زورمندان می داند در جهت استحمار و استخدام مردم- کاملا داستان متفاوت دارد.
موجودیت پاکستان، کشوری همسایه در منطقه نیست، بلکه نقطه شرارت و بحران آفرینی است. پاکستان بدون شرارت و بحران آفرینی نمی تواند به موجودیت خود ادامه دهد. مرور کوتاه بر سیاست خارجی این کشور و ارتباط آن با بحران های منطقه ای از آغاز تاکنون هویت و ماموریت این کشور جعلی را برملا خواهد ساخت.
از جهت ساختار داخلی نیز این کشور بر اساس تبعیض و انحصار قدرت در دست قوم خاص-پنجابی ها و محرومیت سایر اقوام – شکل گرفته است. بنابر این قوام و دوام پاکستان نه بر مبنای تاریخ، فرهنگ و آنچه هویت ملی گفته می شود ممکن است، بلکه به پلان های منطقه ای قدرت های بزرگ وابسته است. اگر اراده جهانی قدرت های بزرگ بر حذف پاکستان باشد، این نقطه شرارت و بحران برای دقیقه ای هم عمر نخواهد کرد؛ ولی اگر منافع جهانی قدرت های بزرگ ایجاب نماید، این مرکز وحشت و دهشت و جنایت بررغم نارضایتی و داد خواهی و مبارزه مردم آن سرزمین و منطقه، داروی بقای آن تزریق خواهد شد.
-آنچه وزیر دفاع پاکستان در ایجاد و سازماندهی و حمایت آن کشور از گروه های تروریستی اسلام گرا یاد کرده است، برای نخستین بار نیست که چنین اعترافی صورت می گیرد، پیش از این مادر تروریست ها-بی نظیر بوتو-نیز چنین اعترافی را نموده بود. اساسا اعتراف کردن و نکردن مقام های پاکستانی به انجام چنان «کار کثیف» هیچ تغییری در بنیان و صورت مسئله بوجود نمی آورد. همانطور که گفته شد مقام های پاکستانی مامور اند و معذور. چه بسا در آینده ها نیز به چنین کثافت کاری ادامه دهند. چنانچه اکنون در تقویت گروه داعش در افغانستان برنامه ریزی کرده اند و وارد عمل شده اند.
-نکته آخر این که حرف جدی اگر در پاکستان گفته می شود، یا تصمیم جدی گرفته می شود-بخصوص در عرصه سیاست خارجی و قضیه افغانستان- از سوی دولتمردان و حکومت پاکستان نیست، وزیر دفاع در آن کشور همانند رئیس جمهور و دیگر اراکین نقش سمبلیک را دارند؛ سیاست گذار واقعی و تصمیم گیرنده اصلی در آن کشور سازمان استخبارات (ISI) و ستاد ارتش آن کشور است.
بنابراین اظهارات یا اعترافات اخیر وزیر دفاع پاکستان هیچ اعتبار سیاسی و امنیتی ندارد، و فقط برای انحراف افکار عمومی در شرایط بحرانی کنونی بیان شده است.

عبدالشکور اخلاقی