اشک تمساح

آقای اشرف غنی بعد از تسلیم نیروهای نظامی و ولایات شروع به قهرمان‌سازی برای خود کرده و گویا می‌خواهد خود را با شاه امان‌الله مقایسه کند. او در پیام خود بعد از ترک کشور گفته است: «اگر باقی می‌ماندم وطنداران بی‌شمار شهید می‌شدند و کابل برباد و با ویرانی روبرو می‌شد. برای جلوگیری از سیلاب خون، بهتر دانستم که بروم.»

آقای غنی شما گزینه‌های مختلفی در اختیار داشتی اما بدترین را از میان همه انتخاب کردی. تو می‌توانستی چند ماه پیش آبرومندانه استعفا بدهی و زمینه را برای حکومت انتقالی فراهم سازی. می‌توانستی نیروهای نظامی را همراه مردم علیه طالبان بسیج کنی. می‌توانستی به جای جنرالان بی‌تجربه فراشوتی از نظامیان کارکشته و وفادار استفاده کنی. می‌توانستی به جای گزینه‌های خائن و ناکامی مثل محب، استانکزی و فضلی افراد دیگری را بر اساس شایستگی انتخاب کنی. می‌توانستی بر طبل قوم‌گرایی نکوبی و استعدادهای اقوام را در آغوش بکشی نه رهبران فاسد قومی را و در نهایت می‌توانستی استعفا بدهی و همینجا کنار مردم بمانی تا همان طور که لاف زدی تا آخرین قطره خونت در وطن می‌مانی.

اما بدترین گزینه را انتخاب کردی، خیانت کردی، نیروهای نظامی پرافتخار کشور را سرافکنده کردی، خاک کشور را فروختی، گریختی و مردم را بی‌دفاع رها کردی. حنایت دیگر پیش ما رنگی ندارد و این اشک تمساح‌ها جواب نمی‌دهد. تو و کرزی می‌توانستید سرآغازی برای افغانستان پیشرفته و آباد باشید اما تاریخ از شما به عنوان عاملین فساد و سقوط کشور یاد خواهند کرد.

روح الله شیخ زاده